Wyjaśnij słowa ,, Jesteście moimi przyjaciółmi jeżeli czynicie to, co wam przykarze"

według mnie słowa,, Jesteście moimi przyjaciółmi jeżeli czynicie to, co wam przykaże" oznaczają ,że przyjaciele powinni sobie pomagać i jak ktoś prosi swojego przyjaciela,żeby ten coś dla niego zrobił o jakąś przysługę to prawdziwy przyjaciel to zrobi,ponieważ ufa mu i mu wierzy. a ten kto nazywa się przyjacielem i nie chce wypełnić jego prośby to nie jest prawdziwym przyjacielem.

,Jesteście moimi przyjaciółmi jeżeli czynicie to, co wam przykarze" na pewno kazdy z nas spotkal sie kiedys z tym stwierdzeniem, jednak tak na prawde trudno nam jest odkryc prawdziwy sens tej wypowiedzi. Bog , dal nam wolna wole, lecz podarowal nam taksze Dekalog wedlug ktorego mamy zyc i funkcjonowac. Mysle ze przytoczone powyzej slowa , odnosza sie wlasnie do Przykazan

Oznacza to że jest w ludzkim świecie forma przyjaźni, która powstaje pomiędzy nauczycielem i jego dojrzewającym uczniem. Forma wyjątkowa. Tylko nauczyciel może ją oznajmić. Tylko on może zmienić dotychczasowy charakter wzajemnych odniesień. Uczeń, który pierwszy nazwałby swego nauczyciela przyjacielem, byłby ciągle na tyle niedojrzały, by zupełnie na tytuł przyjaciela nauczyciela nie zasługiwać. Relacja nauczyciel – uczeń. Nauczyciel wybiera sobie uczniów spośród tych, którzy najpierw zdecydują się jego wybrać na swego nauczyciela. Wybierają dla jego umiejętności, dla jego osobowości. Wybierają, bo zachwyca, tajemniczo przyciąga, budzi zaufanie. Podążą za nim nawet na warunkach trudnych. Czyż posłuszeństwo temu, czego się często nie rozumie, nie obejmuje, nie jest trudne? Są „sługami”, bo jak słudzy muszą być posłuszni niejasnej dla siebie cudzej woli. Ważne by być blisko, by czerpać z mądrości nauczyciela, cieszyć się z jego obecności, sposobu bycia. Entuzjazmują się nim, są pod jego wpływem, wrażeniem, ba, czasami wydaje im się, że go rozumieją, a przecież ciągle nie rozumieją. Z tego zbioru nauczyciel dopiero wybiera swoich prawdziwych uczniów. Musi na tyle znać ludzi, by w niedojrzałości ucznia dostrzec kogoś, kto będzie zdolny dziedziczyć jego bogactwo ducha. Musi trafnie przeczuć kongenialność, powinowactwo. Stąd to on jest prawdziwie wybierającym. Przychodzi pora, gdy uczeń może stać się przyjacielem nauczyciela. Nie kimś mu po prostu sympatycznym, dobrze znajomym, zaufanym, kimś na kogo umiejętnościach może polegać, ale kimś, kto ma podobny do niego udział w świecie wartości, podobne jak on odniesienie do Boga. Nauczyciel staje się współstworzycielem swego wychowanka, gdyż jego pouczenia stały się istotnymi elementami konstruującymi osobowość ucznia. Teraz nazywa go swoim przyjacielem, chociaż ten nie przestanie nigdy być uczniem swego mistrza.