rozmnażanie drapieżników

Rozmnażaniu się ptaków drapieżnych i łączeniu się ich w pary towarzyszy towarzyszą charakterystyczne gody, w czasie których występuje określona aktywność głosowa ptaków i wykonywanie lotów z różnymi ewolucjami: ptaki krążą wysoko po niebie, nagle spadają jak kamień ku ziemi, po czym znowu wznoszą się pionowo w górę. Czasem pozornie się atakują, krzyczą i krążą nad przyszłym rewirem lęgowym. Gniazda budują zarówno na drzewach, jak i półkach skalnych lub na ziemi. Tylko sokoły nie budują gniazd. U większości gatunków występuje podział pracy w czasie lęgów. Zwykle większe i cięższe samice więcej przebywają na gnieździe, wysiadują jaja i ogrzewają małe pisklęta, podczas gdy mniejsze samce zaopatrują w pokarm całą rodzinę, przynosząc zdobycz do gniazda. Wszystkie młode ptaki drapieżne są gniazdownikami, czyli długo rozwijają się w gnieździe i wymagają stałej opieki rodziców. Pisklęta po wykluciu są zazwyczaj początkowo białe, a następnie powstaje zwykle szary puch wtórny. Puch ten przykrywa pióra konturowe, dopóki nie urosną one na tyle, aby go zasłonić. W pierwszych dniach życia pisklęta ogrzewa i karmi samica, później zaś stale ich pilnuje. W tym czasie samiec musi dostarczyć rodzinie wystarczającą ilość pokarmu. Na początku samica dzieli zdobycz na małe kęsy, które podaje pisklętom. W razie niedoboru pokarmu giną zwykle najsłabsze pisklęta. Dopiero kiedy młode podrosną na tyle, że mogą same podzielić dostarczona ofiarę, samica także zaczyna polować i przynosić im pokarm. W miarę wzrostu piór młode zaczynają ćwiczyć skrzydła i przygotowywać się do latania. Z czasem rodzice przekazują pokarm młodym w czasie lotu. Młode leci za jednym z rodziców żebrząc o pokarm i starając się mu dorównać prędkością i zwinnością, a opuszczoną zdobycz chwyta w powietrzu. Duże ptaki, np. sępy i orły, zwykle wychowują tylko jedno młode, i to nie co roku. Małe (np. krogulce i pustułki) wychowują w każdym lęgu nawet 5 - 6 młodych. Wynik lęgów w populacji (tj. średnia liczba lotnych młodych wychowanych przez parę w ciągu roku) zależy od dostępności pokarmu, zagęszczenia populacji i wyników lęgów poszczególnych par. Jest to bardzo ważny wskaźnik stanu populacji i porównując jego wartość w różnych latach można określić tendencję zmian liczebności i pojawiające się zagrożenia.

Rozmnażanie bezkręgowców w odniesieniu do warunków egzystencji

Rozmnażanie organizmów żywych jest moim zdaniem najważniejszym procesem podtrzymujący istnienie owych form na naszym globie. Różnorodne czynniki egzo- i endogenne spowodowały powstanie różnych odmian rozmnażania

W sposób najpro...

Główne ekosystemy świata

Ekosystem to zespół żywych organizmów tworzących biocenozę łącznie ze wszystkimi elementami środowiska nieożywionego, czyli z biotopem. Każdy naturalny ekosystem stanowi układ otwarty i funkcjonuje dzięki przepływowi energii i krążen...

Morza i oceany

1. WSTĘP

Oceany stanowią, najrozleglejsze, zamieszkane środowisko ma Ziemi, pokrywające prawie trzy czwarte jej całkowitej powierzchni. Jeszcze przed 100 laty uczeni sądzili, że niskie temperatury, ciągła ciemność i wysokie ciśn...

Pierścienice.

Podczas prac w ogródku na pewno każdy z nas widział dżdżownice. Najczęściej można je zobaczyć po ulewnych deszczach. Wówczas, chroniąc się przed utonięciem, opuszczają masowo swoje podziemne korytarze. Te niezmiernie ciekawe organizmy ...

Bioróżnorodność

Bioróżnorodność – w najprostszym ujęciu: rozmaitość form życia wraz z cała ich zmiennością na poziomie genów, gatunków i ekosystemów, w skali Ziemi lub bliższych jednostek biogeograficznych. Według definicji przyjętej oficjalnie p...