napisz co jpII mówi o pokucie i pojednaniu

O kryzysie w dziedzinie praktyki pokutnej mówi się od wielu już lat, czego wyrazem były chociażby prace Międzynarodowej Komisji Teologicznej 1, czy zwołany rok później przez Jana Pawła II Synod Biskupów odnośnie do pokuty i pojednania w posłannictwie Kościoła 2. Owocem tych poszukiwań było opracowanie adhortacji apostolskiej Reconciliatio et paenitentia. Jednogłośnie wskazano wówczas na wielorakie przyczyny kryzysu, który w szczególny sposób dotknął sakrament pokuty i pojednania. Wiążą się one w głównej mierze z ogólnym osłabieniem wiary w Boga, z brakiem poczucia grzechu, z procesem deformacji ludzkiego sumienia, a także wynikają z niedomagań w dziedzinie duszpasterstwa sakramentu pokuty. Dodatkowo na taki stan rzeczy wpływają bardzo jednoznacznie czynniki zewnętrzne jak panujące prądy myślowe i filozofie, z ideologią postmodernizmu na czele 3. Trudno nie wspomnieć o współczesnym kryzysie religijno-moralnym, procesach sekularyzacji czy też obecnością na płaszczyźnie samej etyki tendencji do relatywizowania pojęcia prawdy i dobra 4.

O kryzysie w dziedzinie praktyki pokutnej mówi się od wielu już lat, czego wyrazem były chociażby prace Międzynarodowej Komisji Teologicznej 1, czy zwołany rok później przez Jana Pawła II Synod Biskupów odnośnie do pokuty i pojednania w posłannictwie Kościoła 2. Owocem tych poszukiwań było opracowanie adhortacji apostolskiej Reconciliatio et paenitentia. Jednogłośnie wskazano wówczas na wielorakie przyczyny kryzysu, który w szczególny sposób dotknął sakrament pokuty i pojednania. Wiążą się one w głównej mierze z ogólnym osłabieniem wiary w Boga, z brakiem poczucia grzechu, z procesem deformacji ludzkiego sumienia, a także wynikają z niedomagań w dziedzinie duszpasterstwa sakramentu pokuty. Dodatkowo na taki stan rzeczy wpływają bardzo jednoznacznie czynniki zewnętrzne jak panujące prądy myślowe i filozofie, z ideologią postmodernizmu na czele 3. Trudno nie wspomnieć o współczesnym kryzysie religijno-moralnym, procesach sekularyzacji czy też obecnością na płaszczyźnie samej etyki tendencji do relatywizowania pojęcia prawdy i dobra 4. pozdro!