„Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.” Po pierwsze, przykładem książki potwierdzająca tę myśl jest opowieść E. Hemingway’a „Stary człowiek i morze”, opowiada ona o starcu Santiago, który wypłyną na morze po wielu dniach bezowocnego połowu z nadzieją, że tym razem się mu powiedzie. Po zarzuceniu przynęt w końcu udało mu się złowić ogromnego marlina, który ciągnął go w głąb morza przez wiele godzin. Kiedy bohater po ciężkiej i wyniszczającej walce zdobył rybę zaczął wracać do brzegu. W tej drodze towarzyszyło mu wiele nieszczęść, które przyjął z pokorą. Pomimo wielu przeciwności nie dał za wygraną losowi i pogodził z porażka z rekinami, ale wygrał z samym sobą udowadniając innym, że pomimo swojego wieku, więcej zdziała niż nie jeden młody człowiek. Po drugie, przykładem może być książka „Oskar i pani róża”, opowiadająca o chorobie małego chłopca i jego wielkiej wierze w Boga. Pomimo świadomości swojej bliskiej śmierci starał się żyć pełnią życia i nie rezygnować z przyjemności codziennego życia. Nie chciał roztkliwiać się nad swoim losem, codziennie pisał list do Boga, w którym o coś Go prosił. Wiedział co go czeka, ale nie dał się pokonać i żył jak normalny chłopiec. Po trzecie, osobami, które nie dały się pokonać przeciwnościom losu byli Romeo i Julia w tragedii W. Szekspira, w której dwoje młodych ludzi należący do skłóconych rodzin darzą siebie wielką miłością jednak muszą ją skrywać w obawie przed rozdzieleniem przez krewnych. Gdy Romeo został wygnany, Julię postanowiono wydać za mąż, ta nie wiedząc co począć udała się do Ojca Laurentego, który dał jej miksturę usypiającą. Kiedy jej ukochany przybywa do niej i myśli, że naprawdę nie żyje wypija truciznę, a po chwili przebudzona Julia wbija w siebie jego sztylet. Te zdarzenia dowiodły jak wielka miłość łączyła te dwie postacie. Nie mogli bez siebie żyć, więc posunęli się do samobójstw. To pokazuje nam, że chociaż zostali od siebie oddaleni, to i tak to nie powstrzymało ich przed trwaniem ze sobą w życiu pozaziemskim.
