Niemal od pierwszych słów epopei Mickiewicz daje wyraz swojej miłości do ojczystej przyrody,której to obraz zachował w pamieci,i którą to piczołowicie pielęgnował.Przyroda w "Panu Tadeuszu" jest nierozerwalnie związana z życiem ludzi,wraz z nimi czuje,smuci sie,raduje,towarzyzy we wszystkich zajęciach,zabawach,wzlotach i upadkach.Przyroda to przepiękny,poetycki album,który urzeka swym pięknem.Oprócz wielkiego liryzmu i miłości do każdego zakatka rodzinnej ziemi,ważną rolę odgrywają tu środki artystyczne,które są zastosowane w utworze.Mickiewicz stosuje epitetyi porównania"słońce,całe zaczerwienione,jak zdrowe oblicze gospodarza",metafory"już pomruk mglisty,napełniając wierzchołki i gałęzie drzewa,cały las wiąze w jedno","słońce wtem zapadło do głębi i zgasło".Stosuje także personifikacje,animizację"krągły słonecznik licem wielkim,gorejącym od wschodu do zachodu kręci sie za słońcem". W opisie lasu trudno jest oddzielić epitety,porównania,personifikacje,animizacje"Czeremchy oplatane dzikich chmielów wieńcem.Jarzębiny ze swieżym pasterskim rumieńcem. Leszczyna jak menada z zielonymi berły,ubranymi jak grona w orzechowe perły". W swych opisach stosuje onomatopeje,które w czytelniku powodują uczucie,tak jakby on tam był i wszystko to przeżywał"Nagle wichry zwarły się,porwały się wpoły,borykają się,kręcą,świszczącymi koły krążą". Tak wiec przyroda w epopei ukazana jes jako żywa i czująca istota,towarzyszka ludzi.Jej przepiekne opisy działają na wszystkie ludzkie zmysły-czujemy,słyszymy,widzimy cała przepiękną gamę kolorów.
