Charles Baudelaire jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli Młodej Polski. W gronie jego twórczości wyróżnia się zbiór zatytułowany „Kwiaty zła”, gdzie szczególne miejsce zajmuje wiersz pt. „Spleen II”. Głównym problemem utworu jest oddziaływanie świata na psychikę człowieka. Polega ona na nieustannym działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają zdolności przystosowania się do życia codziennego. Powoduje to zaburzenie równowagi psychicznej, która doprowadzi do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastania konfliktów wewnętrznych. Stwierdzenie, że psychika człowieka jest nieskończona, gdyż zawiera wszystko: doskonałość, zło, piękność, brzydotę, męskość, kobiecość, odzwierciedla rzeczywistość, jaką chciał nam przekazać ten francuski poeta w swoim sonecie. Głównym bohaterem utworu jest podmiot liryczny występujący w 1 osobie w liryce bezpośredniej. Autor za pomocą teorii podobieństwa, jaką jest spleen, pokazuje nam jego wnętrze. Czym jednak jest spleen? Może to być stan apatii, nudy, chandry lub nastroju przygnębienia. To świat oglądany oczyma człowieka zniechęconego....
