Podstawowe założenia filozofii egzystencialnej

* poczucie wiecznej niedoskonałości natury ludzkiej * poczucie tragicznej samotności człowieka wobec Boga lub ogromu czasu i przestrzeni * problematyka metafizyczna – dążenie do zbawienia, lub osiągnięcia całkowitej wolności poprzez spokój wewnętrzny.

Egzystencjalizm – główna założenia filozofii. Chrześcijańscy poprzednicy, część pierwsza Egzystencjalizm – filozofia interesująca się człowiekiem i jego życiem (egzystencją), a także jego miejscem w świecie. Rozwinęła się w XX wieku, jej prekursorzy to - Blaise Pascal - Soren Kierkegaard Główne założenia filozofii: a) humanizm – życie człowieka jest najważniejszym tematem b) infinityzm - człowiek skończony styka się wciąż z nieskończonością c) pesymizm – człowieka otacza nicość, nie ma niczego na czym mógłby się oprzeć d) tragizm – ludzkie istnienie jest wypełnione troską i grozą śmierci. Blaise PASCAL (XVII wiek) - uznał człowieka za istotę tragiczną, rozdartą miedzy nicością a nieskończonością. Wskazał na ogromną nie wiedzę człowieka. „Nie wiem, kto mnie wydał na świat, czym on jest, kim jestem ja sam, żyje w okropnej niewiedzy wszechrzeczy” - odrzucał możliwość rozumowego poznania świata, człowiek jest „trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, lecz trzciną myślącą” – istota słaba, nie mogąca przeciwstawić się wrogiemu wszechświatowi. Jednak ma nad nim władzę, ponieważ jest świadoma swego istnienia. Soren KIERKEGARD (XIX wiek) – interesował go człowiek i jego stosunek do Boga – jako pierwszy użył terminu „FILOZOFIA EGZYSTENCJALNA” – uważał, że człowiek ma wiele postaci, i tylko przed nim samym stoi konieczność postaci – wybory te podejmuje nieustannie, dlatego życie nie jest „tworzeniem”, lecz „ciągłym stawaniem się” – „Człowiek jest syntezą skończoności i nieskończoności, czasowości i wieczności, konieczności i wolności” – ta wewnętrzna antynomia i sprzeczność jest przyczyną cierpienia człowieka – Bóg – byt wieczny, irracjonalny, niezmienny, paradoksalny – Człowiek – wyrywa się ku nieskończoności (Bogu) ale niesie to ze sobą wątpliwości i cierpienie, ponieważ nie można pokonać przepaści między bytem ludzkim a boskim, każde zbliżenie do Boga, poniża człowiekajednocześnie jedynym sposobem życia jest życie religijne