Opór środowiska - zespół czynników zewnętrznych działających na populacje i powodujących śmiertelność osobników. Opór środowiska mierzymy liczba ubywających osobników w jednostce czasu, na skutek działania niekorzystnych czynników. Można go tez przedstawić jako różnice miedzy rozrodczością potencjalna, a rzeczywista.
Opór środowiska - wszystkie możliwe czynniki abiotyczne i biotyczne występujące w otoczeniu w formie lub ilości nieoptymalnej dla danego gatunku i ograniczające liczebność jego populacji. Opór środowiska wpływa ogólnie na bilans rozrodczości, śmiertelności i migracji populacji danego gatunku. Decydującymi czynnikami zazwyczaj są dostępność pokarmu (słońca, wody, soli mineralnych, roślin lub zwierząt będących pokarmem), czynniki środowiska (temperatura, woda, klimat), obecność lub brak określonych gatunków (np. liczba drapieżników, pasożytów, wiele roślin kiełkuje pod wpływem światła, a więc człowiek musi przekopując ziemię ich nasiona wydobyć na powierzchnię). Nie sposób wymienić wszystkich czynników składających się na pojęcie oporu środowiska, tym bardziej, że to, co dla jednego organizmu może być niezbędne do przeżycia, dla innego może być wręcz szkodliwe. Wiele bakterii beztlenowych ginie przy dostępie tlenu, a inne stale żyją w temperaturach bliskich ukropu! Rzadko spotyka się gatunki kosmopolityczne, występujące wszędzie, ale i one mają miejsca gdzie występują liczniej i miejsca gdzie są rzadsze lub nie występują. Opór środowiska zwykle zwiększa się na krańcach terytorium występowania populacji, mówi się wręcz o granicach zasięgu (np. północnej granicy zasięgu). Poza tą granicą jakiś czynnik środowiska występuje w takim natężeniu, że nie pozwala na ekspansję, a nawet na przeżycie osobników gatunku. W pasie granicznym populacje charakteryzują się specyficznymi właściwościami (np. przybierają formy karłowate, mają inne ubarwienie itd.). Zmiany klimatu oraz procesy specjacji powodują, że opór środowiska nie jest zjawiskiem statycznym.