Celem moich rozważań jest często zadawane pytanie; czy można być samotnym wśród ludzi? Twierdze, ze można czuć się samotnym i przedstawię kilka argumentów, by potwierdzić słuszność tej tezy. Jednak na samym początku chce zwróci uwagę na to,że samotność wywiera na człowieka potężny wpływ i bywa niezwykle bolesna.Ludzie, którzy borykają się z samotnością, maja poczucie pustki, izolacji i wyobcowania.. Stają się bojaźliwi i mniej odporni psychicznie. Jedną z ważniejszych przyczyn samotności to zmiana środowisko. Na przykład młode osoby przenoszą się do nowej szkoły, inni podejmują nową prace lub przeprowadzają się do nowego miasta lub kraju i nie są akceptowani przez nowe środowisko, to z kolei wywołuje poczucie osamotnienia, ponieważ wiąże się z opuszczeniem starych, dobrych przyjaciół Następnym argumentem potwierdzającym moją tezę może być to, że samotni są tez ci, którzy utracili kogoś bliskiego, rodziców albo partnera małżeńskiego. Poza tym w miarę jak się starzeją, grono ich przyjaciół i znajomych zmienia się, kurczy lub zupełnie zanika. Posłużę się tu słowami z wiersza Leopolda Staffa Deszcz jesienny- „Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny...Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny... „ Kolejną przyczyna i dowodem samoistności jest nieśmiałość.Osoba mająca taki problem, ma trudności z nawiązywaniem znajomości. Często w głębi duszy pragnie mieć wielu przyjaciół, jednak nie może pokonać własnego lęku. Liczy na to, że ktoś inny zrobi ten ‘pierwszy krok’. Wyobrazimy sobie taką sytuację: Jest piękny dzień, a ty nie masz żadnych planów. Tymczasem wszyscy twoi koledzy idą się gdzieś rozerwać. Ale o tobie znowu nie pomyśleli! Przykro ci, że nie zostałeś zaproszony, a na dodatek zaczynasz się w duchu zadręczać: Czyżby coś było ze mną nie tak? Dlaczego nikomu nie zależy na moim towarzystwie?. I tu zaczyna się samotność. Następnym argumentem potwierdzającym, że można być samotnym wśród ludzi, to inność człowieka i brak tolerancji ze strony otoczenia wobec niego.Być może z powodu wyglądu, rasy czy religii są wyśmiewani lub poniżani. Często zdarza się,ze obcokrajowiec ma problem z podjęciem dobrej pracy, ponieważ pracodawcy niechętnym okiem patrzą na cudzoziemców. Sądzę, że przedstawione przykłady wystarczą, aby przekonać o słuszności mojego twierdzenia., że człowiek może być samotny pomimo obecności innych ludzi. Uważam, ze obecnie wielu osobom dokucza samotność. Dotyczy to ludzi w każdym wieku, przedstawicieli wszystkich ras, warstw społecznych i wyznań. Każdy chciałby mieć kogoś, kto by go wysłuchał, pokrzepił lub po prostu, komu mógłby się zwierzyć ze swych najgłębszych myśli oraz uczuć i kto by go dobrze rozumiał. Wszystkim nam niezbędne jest towarzystwo osoby wrażliwej na nasze potrzeby emocjonalne. Niech moje argumenty wesprze wypowiedz Ernest-a Hemingway-a :”Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.”
