Celem zorganizowania akcji pod Arsenałem było uwolnienie Jana "Rudego" Bytnara z rąk gestapo. W stan gotowości grupę mającą za zadanie opanowanie więźniarki, przewożącej m.in. Rudego, postawił umowny wyjazd oznajmiający wyjazd karetki z Alei Szucha. Łącznik Kadłubek daje znać ze swojego stanowiska o zbliżającym się pojeździe. Dowodzi Orsza i to on wydaje teraz rozkaz o rozpoczęciu akcji. W momencie pojawienia się karetki planom odbicia więźnia nieoczekiwanie może zaszkodzić niemiecki policjant, który wyłania się z niedalekiej bramy. Mimo dramatycznego ostrzeżenia Zośki, chce on przeszkodzić harcerzom w zrealizowaniu ich misji. Zośka strzela. Zatrzymana na rogu Długiej więźniarka zostaje obrzucona butelkami z benzyną. Eskorta broni się i następuje wymiana strzałów, w której zwyciężają Polacy. Gdy samochód zostaje otwarty, "wysypuje się" z niego wielu ludzi, dopiero na końcu wynoszą Rudego. Jest! Żyje! Odwrót osłania Alek wraz ze swoją małą grupką harcerzy. Akcja pod Arsenałem powiodła się i jej cel został osiągnięty - Rudy został uwolniony z rąk gestapowców. Plan ten świadczył o wielkiej, pełnej poświęceń więzi emocjonalnej pomiędzy tymi młodymi osobami. Niestety - Jan Bytnar zmarł na skutek odniesionych ran, a w trakcie odwrotu śmiertelnie ranny został również Aleksy "Alek" Dawidowski. Dwaj przyjaciele odeszli tego samego dnia... Pozdrawiam. :) liczę na naaj. ^^
Bitwa pod Arsenałem Gestapo aresztowało jednego z towarzyszy broni Rudego, wydobyto z niego jedynie kilka faktów. Z notatek dowiedzieli się danych Heńka. Popołudnie 22 marca 1943 kończono przygotowania do przenoszenia dużego magazyny materiałów wybuchowych. 23 marca o godzinie czwartej trzydzieście do domu Rudego weszło sześciu umundurowanych Niemców, przeprowadzili rewizję i zabrali Rugego i jego ojca na Pawiak. W chwilę po dotarciu zaczęto pierwsze badanie, gestapowcy próbowali wydusić z niego adresy magazynów z materiałami i znanych mu przełożonych i kolegów. Zaczęło się bicie. Przyjaciele zaczęli rozmyślać nad odbiciem Jana. Chłopcy od Wesołego dowiedzieli się kiedy będą przewozić ich przyjaciela z Szucha na Pawiak. To podsunęło im plan. Na skrzyżowaniu Bielańskiej i Długiej rozstawiono oddziały Polskich Sił Zbrojnych. Z zakrętu ukazuje się auto więzienne, w ostatniej chwili z brami najbliższego domu wychodzi policjant, Zośka go postrzelił. Do placu Teatralnego zbliża się więźniarka. Szofer coś zrozumiał i dodaje gazu, zamiast skręcić w Nalewki wjechał na ulicę Długą. Przed auto wyskakują młodzi ludzie, w ciągu chwili płomień dosięgnął szoferki. Z auta wyskoczyło dwóch gestapowców. Jeden zaczął krzyczeć coś po niemiecku, Alek wziął go na cel. Hitlerowiec padł. Zaczęto chaotycznie strzelać. Zośka i reszta pobiegła w stronę samochodu. Więźniowie szybko wyskakiwali z wozu, za nimi był pełzający na czworaka Heniek. Skrzyżowanie ulic pod Arsenałem opustoszała. W powietrzu unosił się jedynie zapach prochu.
