Moim zdaniem w utworze "Balladyna" na uznanie zasługuje Wdowa, która od momentu przyjścia na świat jej Balladyny i Aliny opiekuje się nimi, stara się byc dla nich jak najlepszą matką. Stara się również przekazac dzieciom wszystko co wie o życiu. Wdowa oszczędza swoje dzieci jeżeli chodzi o prace domowe (rozmowa Wdowy z córkami o podziale pracy). Kobieta wierzy w swoje dzieci, ma nadzieje że ustatkują się w przyszłości i że nie będą musiały prowadzi tak nędznego życia, jak ich matka. Nawet kiedy Balladyna wyrzeka się matki i wyrzuca ją z pałacu, ona nie zdradza imienia wyrodnej córki, kiedy ta zostaje już królową. Natomiast, na pogardę zasługuje Balladyna, która nie liczy się z innymi, jest zakochana jedynie w sobie. Dla wiejskiej dziewczyny możliwość zostania królową okazuje się silniejsza niż miłość czy rodzina. Ma świadomość potępienia jakie ją czeka lecz akceptuje je za cel zrealizowania własnych planów. Balladyna po drodze do tronu nie waha się zabić każdego kto staną jej na drodze. Bohaterka zabija nawet własną siostrę i matkę. Na końcu wygrywa jednak sprawiedliwość, Balladyna umiera porażona piorunem.
