jakie działania sprzyjały upowszechnieniu się idei oświeceniowej?

Oświecenie to epoka bardzo burzliwa, przełomowa i złożona. " Stara Europa " w tym okresie rozpoczyna się silnymi i absolutnymi rządami królów francuskich, a kończy rewolucją i panowaniem Napoleona I Bonapartego. Zapanował wręcz chaos, z którego wyłonił się nowy zupełnie inny świat. Powstały nowe potęgi takie jak Stany Zjednoczone w Ameryce Północnej z demokratyczną konstytucją i Rosja z absolutyzmem swych carów. Anglia ze swym znaczeniem na arenie światowej po zwycięstwie rewolucji burżuazyjno -przemysłowej i Francja, która staje się po bardzo burzliwych metamorfozach cesarstwem, Rzeczpospolita Polska zaś w końcu XVIII wieku znika na ponad 100 lat z mapy Europy. Austria i Prusy rosną w potęgę, a Hiszpania przeżywa nowy rozkwit. Niemały wpływ na tę ewolucję dziejową wywiera polityka władców, którzy wprowadzają szeroko zakrojone reformy w duchu nowej filozofii oświeceniowej. Są zwolennikami nowych idei, lecz sprawują władzę absolutną. Jest to czas absolutyzmu oświeceniowego. Karola III Hiszpańskiego, Katarzynę II carycę Rosji i Fryderyka II Pruskiego łączy upodobanie do nowej ideologii, która zaczyna burzyć dotychczasową wizję świata. Teraz wierzy się mniej w objawienie Boskie, bardziej w ludzki rozum, nauka i technika stają się dowodem, że człowiek zaczyna posiadać niezwykłą zdolność opanowania wszechświata i stworzenia nowego w nim ładu. Władcy na swych dworach zaczynają otaczać się wybitnymi myślicielami i uczonymi, poznają nowe poglądy, a następnie wprowadzają reformy mające unowocześnić rządzone przez ich państwa. Ich odziedziczone przez wieki monarchie są zacofane administracyjne i gospodarczo. Nie jest zatem przypadkiem, że nowe myśli, nowe filozoficzne rozważania wzbudzają entuzjazm władców. Każdy z nich jednak inaczej interpretuje idee oświecenia zwłaszcza w dziedzinie polityki zewnętrznej i wewnętrznej swego kraju. Wspólne im umiłowanie władzy absolutnej staje się naśladownictwem pełnego blasku i rozmachu panowania we Francji Ludwika XIV. Reformy podejmowane w celu takiej reorganizacji państwa prowadziły jednak we wszystkich europejskich monarchiach do wzmocnienia despotyzmu co przestawało być elementem pozytywnym i reformatorskim. Powstałe przymierza monarchów i filozofów okazały się częstokroć nader złudne. Nie mniej jednak oświecenie jako nurt filozoficzny zapoczątkowało proces istotnych przemian i reform. Na przykład Fryderyk II Pruski poświęca całe swoje panowanie rozbudowie armii oraz ekspansji gospodarczej i terytorialnej niestety głównie kosztem słabej Polski, która czyni przez to Prusy potęgą militarną. Cesarz Austrii Józef II kontynuuje dzieło swojej matki cesarzowej Marii-Teresy niestety różnorodność narodowa i jej tradycja składająca się na jego imperium powoduje wielkie niezadowolenie społeczne i kładzie cień na jego panowanie. Mam nadzieję,że pomogłam