Opisz wygląd i zajęcia ludności w średniowiecznym mieście

Wygląd miasta średniowiecznego charakteryzowały baszty, mury, strzeliste wieże kościołów, ciasno stłoczone domy wzdłuż ciasnych uliczek. Dla rozwoju miasta i życia miejskiego zasadnicze znaczenie miał targ. Targ był miejscem wymiany lokalnej jak i międzynarodowej przy targu budowano karczmy. Karczma pełniła wiele funkcji, zajazdu, można było w niej nabyć wyroby spożywcze, browarnicze, kołodziejskie, kowalskie, szewskie, itp. w niej znajdowali zatrudnienie ludzie zajmujący się działalnością usługową, w karczmie skupiało się życie towarzyskie mieszkańców pobliskich okolic. Nie mniej ważną budowlą i instytucją zajmująca miejsce przy targu był kościół. Najczęściej budowany z kamienia pod wezwaniem patrona kupców (świętego Gordyka, Jakuba, Mikołaja) pełnił nie tylko funkcje sakralne. Romańskie budowle swoimi grubymi murami częstokroć chroniły mieszczan przed nagłymi napadami czy rozruchami. Mieszkańcy miasta dzielili się na 3 grupy, patrycjat, pospólstwo, plebs. Do udziału we władzach miasta dopuszczeni były tylko przedstawiciele najbogatszej warstwy społecznej patrycjusze, pozostali obywatele miasta to pospólstwo, pozbawieni obywatelstwa a w mieście mieszkający to plebs. Wśród mieszkańców miast polskich używanie języka Polskiego oznaczało przynależność do niższych klas społecznych językiem elit był niemiecki i łacina. Obok specjalistów wykonujących specyficzne czynności jak mistrzowie cechowi i ich czeladnicy, kupcy, występował cały szereg pracowników chwytających się różnych zajęć ludzi będących po części, tragarzami, robotnikami portowymi lub robotnikami rolnymi, wędrownymi kramarzami, w średniowieczu wykształcił się cały szereg pracowników "administracji" miejsko państwowej jak skryba, mytnik, kancelarzysta. Operacje handlowe na dużą skalę, zapotrzebowanie na kapitał wywołało powstanie pieniądza papierowego tj. weksli, kwitów w efekcie banków i giełd. Rzemieślnicy zakładali różnego rodzaju cechy mające na celu często ochronę rynku przed przedostawaniem się na niego niezależnych producentów wyuczonych czeladników, lecz cechy były też swojego rodzaju instytucjami towarzyskim a także bractwami wyznaniowymi przybierającymi patrona w postaci świętego związanego z danym zawodem.