W pierwotnym Kościele cały doroczny obchód Paschy dokonywał się w liturgii nocy paschalnej. Św. Augustyn, opisując zwyczaje swoich czasów, mówi o Świętym Triduum jako o trzech dniach: śmierci Pana (Wielki Piątek), Jego odpoczynku w grobie (Wielka Sobota) i Jego Zmartwychwstaniu (Noc i Dzień Niedzieli Paschy). Natomiast w czasach Amalariusza z Metzu (IX w.) przyjmuje się praktyka rozpoczynania Triduum paschalnego w Wielki Czwartek. W świadomości wiernych utrwaliło się wówczas przekonanie, że Triduum Sacrum trwa od Wielkiego Czwartku do Wielkiej Soboty i jest pewnego rodzaju przygotowaniem do drugiego Triduum - świątecznego obejmującego trzy dni świąt, od niedzieli do wtorku włącznie. Tego rodzaju rozumienie obchodu Wielkanocy nadal trwa w świadomości wielu współczesnych chrześcija
