Urszulka u Bolesława Leśmiana ukazana jest jako małe dziecko bez jakiej kolwiek najmniejszej zmazy. Bóg bardzo kocha Urszulkę i czyni wszystko o co Go poprosi"Zbliż się do mnie,Urszulo!Poglądasz, jak żywa...zrobię dla cie co zechcesz,byś była szczęśliwa".Zgodnie z proźbą dziecka "Zrób tak, Boże-szepnęłam-by w nieb Twoich krasie wszystko było tak samo,jak tam -w Czarnolesie" upodabnia dla niej niebo do domu z Czarnolasu. Urszulka w niebie jest bardzo szczęśliwa bo ma wszystko czego zapragnie lecz bardzo tęskni za rodzicami.Sprząta w domu "i w suknię najróżowszą ciało przyoblekam i sen odwieczny odpędzam-i czuwam -i czekam" Wypatruje ich przyjścia i nawet obecność samego Boga nie zapełnia pustki po rodzicach. "Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie, gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie... Wiec zrywam sie i biegne!wiatr po niebie dzwoni!serce w piersi zamiera...Nie!...To-Bóg,nie oni" Jan Kochanowski w trenach przedstawia Urszulkę jako małe, bezbronne i niewinne dziecko, który zostało mu odebrane. Jan Kochanowski bardzo przeżywa utratę ukochanej córki. Zaczyna zastanawiać się co się z nią stało? Czy jest szczęśliwa i bezpieczna? Urszulka dla poety była wszystkim,była dzieckiem wyjątkowym które dawoło mu radość życia i zrobiłby wszystko by jego dziecko było szczesliwe.
