Operetka – to sceniczny utwór muzyczny, o charakterze rozrywkowym, komediowym. Partie śpiewane przeplatane są licznymi układami tanecznymi i scenami mówionymi. Poza tym występują - podobnie jak w operze - partie wokalne – solowe, zespołowe i chóralne, partie instrumentalne i taneczne. W operetce pojawiają się monologi, dialogi i sceny zbiorowe. Całe widowisko poprzedzone jest uwerturą orkiestrową, a na zakończenie pojawia się rozbudowany Finał. Cechą charakterystyczna operetki jest szczęśliwe zakończenie oraz przewaga muzycznych elementów nad niemuzycznymi. Pierwowzorami operetki były angielskie opery balladowe, francuskie wodewile i włoska opera komiczna (buffa). Z wodewilu wykształciły się z czasem dwa gatunki: wstępna forma operetki i farsa. Prawdziwa operetka narodziła się w połowie XIX wieku. Jej przedstawiciele to m.in. J. Offenbach (Orfeusz w piekle) F. Lehar (Wesoła wdówka), P. Abraham (Wiktoria i jej huzar). Pozdrawiam.
