Motyw samotności i bezdomności w literaturze XIX i XX wieku. (tekst na min. 500 słów).

Poczucie samotności wiąże się często ze stratą najbliższej osoby,koniecznością opuszczenia domu i rodziny.Może też dotyczyć osób nieśmiałych,nie umiejących nawiązać kontaktów z otoczeniem,nowych w środowisku. Bohaterowie samotni to często buntownicy,stawiający wszystko na jedną kartę. Epoka romantyzmu ukształtowała postać tajemniczego, zdolnego do niezwykle intensywnych uczuć bohatera toczącego samotną walkę z przeciwnościami losu.Często nieszczęśliwie zakochany, snuł refleksie nad sensem istnienia.Literatura współczesna ukazuje samotność wśród ludzi,towarzyszące nam na co dzień wyobcowanie,wiążące się z poczuciem samotności,bo źle czują się w tłumie,inni uciekają przed nią boją się jej. Również samotność wiąże się z problemem starości, śmierci i rozstania. Skazana przez Kreona na śmierć Antygona żegna się ze światem .Jest samotna i dumna, ale jednocześnie czuje żal ,że tak wcześnie musi umrzeć. Karusia,dziewczyna z ludu,bohaterka ballady Romantyczność Adama Mickiewicza,widzi swojego zmarłego ukochanego i rozmawia z nim,lecz nikt nie rozumie jej zachowania. Wzruszający obraz samotności starych ludzi ukazuje Tadeusz Różewicz w wierszu Koncert życzeń. Babcia czuje się nie potrzebna niekochana ,przeszkadza młodym. Ogromna samotność doprowadza do samobójstwa Nejla w powieści Stowarzyszenie umarłych poetów.Własny ojciec nie szanuje marzeń syna wysyła go do akademii wojskowej. również Mały książę choć spotyka mnóstwo ludzi jednak nikt się nie interesuje jego sprawami.poznaje prawdę że w śród ludzi też się jest samotnym