W Pieśni IX jest ukazane przejście do problematyki filozoficznej. Większą część utworu wypełnia apostroficzny zwrot do ,,Mądrości' - filozofii stoickiej, nacechowany gorzką ironią. Owa ,,Mądrość' (którą tu można utożsamić też z rozumem) próbuje człowiekowi prawie ,, (...) w anioła odmienić, / Który nie wie, co boleść, frasunku nie czuje, Złym przygodom nie podległ, strachom nie hołduje', jednak sam podmiot liryczny, który ,,lata swoje nad tym strawił' , aby zgłębić tajniki stoickiej filozofii i bliski był osiągnięcia postawy pełnej wewnętrznej równowagi, stawiającej człowieka ponad wszystkimi troskami i radościami tego świata, w wyniku wielkiego nieszczęścia, które niespodziewanie go dotknęło, został brutalnie przywołany do rzeczywistości i okazał się być zwykłym człowiekiem, który w swym cierpieniu nie różni się niczym od innych ludzi. Rozum więc - w konfrontacji z bólem wywołanym przez dotykające podmiot liryczny nieszczęście okazał się być pozbawiony wartości, nie przyniósł oczekiwanego ukojenia i pocieszenia . Korzystałam z własnych notatek , mam nadzieję , że pomogłam ;)
