Scott Robert Falcon (1868-1912), brytyjski żeglarz, badacz Antarktyki. 1901-1904 stał na czele wyprawy antarktycznej, podczas której odkryto Ziemię Króla Edwarda VII i zbadano Morze Rossa. Od 1910 kierował wyprawą na biegun południowy, gdzie dotarł 18 stycznia 1912, 33 dni po R. Amundsenie. Wraz z czterema członkami wyprawy zginął w drodze powrotnej w marcu 1912.
Roald Engelbregt Gravning Amundsen Zdobywał doświadczenie uczestnicząc w wyprawach arktycznych i antarktycznych innych badaczy. M.in. był pierwszym oficerem na statku Belgica – podczas belgijskiej wyprawy antarktycznej trwającej w latach 1897-1899 (dokonano wówczas pierwszego udanego zimowania w rejonie Antarktydy). W latach 1903-1906 Amundsen jako pierwszy przebył drogę dzielącą Ocean Atlantycki i Spokojny tzw. Przejściem Północno-Zachodnim, prowadzącym przez Ocean Arktyczny wzdłuż północnego wybrzeża Kanady. W 1910 roku wyruszył na biegun północny. Wyprawa nie powiodła się jednak. Jako pierwszy dotarł tam Amerykanin Robert Peary, wtedy Amundsen postanowił zdobyć drugi z biegunów. Ta wyprawa była wyścigiem z ekspedycją brytyjską, której przewodził porucznik Robert Falcon Scott. Amundsen dotarł do bieguna południowego jako pierwszy, 14 grudnia 1911 roku, a Scott dopiero miesiąc później (17 stycznia 1912) - on i pozostali uczestnicy wyprawy brytyjskiej zginęli w drodze powrotnej. W 1926 wspólnie z pilotem Umberto Nobile i Lincolnem Ellsworthem dokonał pionierskiego przelotu nad biegunem północnym na włoskim sterowcu wzorowanym na niemieckim Grafie Zeppelinie, oznaczonym symbolem N-1, a przez Amundsena nazwanym "Norge".
