Przedstaw obraz Maryi w sztuce i literaturze średniowiecza.

Obraz Maryi w literaturze średniowiecznej przedstawiona jest jako motyw matki cierpiącej, poświęcającej się dla swojego Dziecka i cierpiącej razem z Nim. Jednym z najpopularniejszych motywów Maryi w literaturze średniowiecznej jest utwór poetycki "Lament Świętokrzyski, znany też jako pieśń "Żale Matki Boskiej pod krzyżem" (powstałej na motywach "Matki Boskiej Bolejącej", łacińskiej pieśni z końca XIII w. ). Matka Boska w tym polskim utworze pozbawiona jest atrybutów boskości. Jej cierpienie ma wymiar ludzki, są to przeżycia zrozpaczonej matki, zmuszonej do patrzenia na konające dziecko. Maryja chciałaby dzielić z Synem Jego mękę, błaga, aby przemówił do nie słowami ostatniej pociechy, próbuje osuszyć krew ściekającą z Jego ran, jednak ciało Syna zostało zawieszone na zbyt wysokim dla niej krzyżu. Na koniec zwraca się do wszystkich matek, aby nie musiały cierpieć tak jak ona. Drugim równie popularnym motywem Maryi w literaturze średniowiecznej jest "Bogurodzica" - pieśń anonimowego autora z końca XI w., wysławiana do roli hymnu, którym była aż do powstania Mazurka Dąbrowskiego. Autor przedstawia matkę Chrystusa jako błogosławioną wybrankę Boga. Jest ona jednak bliska ludziom i pośredniczy pomiędzy nimi a Bogiem. Epoka średniowiecza była bliska Bogu i duchowości, poświęcała wiele utworów Maryi, jako matce dobrej, pokornej, czystej i pobożnej, ale przy tym obnażającej swe dziecko ogromną miłością, z którą wiązało się równie wielkie cierpienie.