charakteryzacja Karusi-Romantyczność

Karusia to jedna z głównych bohaterek ballady Adama Mickiewicza "Romantyczność". To młoda i piękna dziewczyna, którą spotkało nieszczęście. Straciła ukochanego Jasia i od tej pory jej życie bardzo się zmieniło. Mickiewicz opisuje ją jako osobę zabłąkaną, nie mogącą poradzić sobie ze swym cierpieniem, o zmiennym nastroju. W jednej chwili może być pogrążona w rozpaczy, a za chwilę wybuchnąć nerwowym śmiechem. Jest to typowe dla osób cierpiących. W balladzie "Romantyczność" Karusia przychodzi na cmentarz i wywołuje ducha swego ukochanego. Gdy zjawa przybywa, dziewczyna długo z nią rozmawia. Wciąż wierzy, że ukochany jest przy niej. Gdy zjawia się starzec i dowiaduje się o całej sytuacji, nie wierzy Karusi i uważa ją za szaloną osobę. Mędrzec jest symbolem racjonalizmu i wierzy tylko w to, co można zobaczyć gołym okiem. Romantyków cechuje maksymalizm poznawczy - chęć poznania wszystkiego, podczas gdy wzrok nie jest wystarczającym źródłem wiedzy. Nie można tego powiedzieć o starcu. Przysłuchująca się całemu zajściu gawiedź popiera Karusię. Jedną z cech ballad romantycznych jest ludowość. Lud odgrywa istotną rolę, gdyż także wierzy w uczucia. Cechą gawiedzi jest spirytualizm - wiara w moc ludzkiej wyobraźni. Karusia jest uosobieniem cech bohatera romantycznego - w życiu kieruje się uczuciami, często sprzecznymi, jest dynamiczna, wierzy w rzeczywistość pozaziemską. W dzisiejszym świecie także spotyka się ludzi takich jak Karusia, jednak ich świat fantazji może być niezrozumiały dla większości społeczeństwa. Ja okazuję bohaterce wiele współczucia, ponieważ znajduje się w trudnej sytuacji, ale jednocześnie podziwiam ją za umiejętność przeniesienia się w świat fantazji w prosty sposób. Myślę jednak, że Karusia działa na wyobraźnię nawet największych realistów.