Rok 2010. W Polsce jak i w innych krajach świata, relacje między rodzicami a ich nastoletnimi dziećmi są podobne. Konflikty między pokoleniowe w dzisiejszych czasach są czymś zupełnie normalnym. Niektórzy nastolatkowie dogadują się ze swoimi opiekunami lepiej niż inni, co idzie w parze z ich charakterem i zachowaniem. Jak wiadomo dzieci w wieku 15 – 18 lat przechodzą trudny okres w swoim życiu. Niektórzy przeżywają to trudniej, niektórzy łatwiej. Czasami to zależy np. od warunków w jakim wychowuje się dziecko, jego podejściu do życia itp. Dzieci dla swoich rodziców są czymś najważniejszym,dlatego nie ważne jest ,że dzieci popełniają błędy. Rodzic zawsze będzie starał się je zrozumieć i zrobić dla nich to co uważa za najbardziej stosowne. Często zdarza się, że dzieci nie doceniają tego co mają, dlatego czasami gardzą swoimi rodzicami nie wykazując im należytego szacunku. O swojej winie przekonają się dopiero, gdy będą miały swoje własne dzieci , kiedy one potraktują je tak jak one własnych rodziców Dużo dzieci żyje w domach dziecka. Z pewnością żadne dziecko nie trafiło tam na własne życzenie. Są ta dzieci wychowywane po prostu bez miłości i bez ogniska domowego, które powinno być w każdym domu. Relacje między rodzicami zmieniają się wraz z wiekiem. Z wiekiem każdy człowiek ma różne potrzeby. Gdy jest mały chce zabawkę, nastolatek potrzebuje pieniędzy lub grę komputerową. Gdy dziecko dorasta chce spędzać czas z rówieśnikami. Coraz więcej i więcej i ponieważ dobrze czuje się w ich towarzystwie i potrafią oni zrozumieć sprawy których nie rozumie ich rodzic. Można powiedzieć zatem, że wraz z wiekiem oddalamy się od rodziców, chociaż nie zawsze tak jest. Przeważnie taki człowiek jest nazywany pogardliwie „mamisynkiem”. proszę poprawione. mam nadzieję, że dobrze. (; a tak poza tym bardzo ładna praca.
