jakie byly głowne znaczenia księstwa warszawskiego (plusy i minusy)

Na mocy pokoju w Tylży z 1807 roku powstało Księstwo Warszawskie z ziem pruskiego i rosyjskiego zaboru. Na jego czele stanął Fryderyk August I z dynastii saskich Wettynów. Był on związany z Francją, a dodatkowo prowadził spór z Prusami. Ustanowienie Wettynów jako dynastii panującej było zgodne z konstytucją z 03.05.1795 r.. Kwestię znaczenia Księstwa Warszawskiego trzeba rozpatrzyć z dwóch stron. Znaczenia dla Polaków i dla cesarza Francuzów. To, co dla Polaków było korzystne okazało się niekorzystne dla Francji, natomiast wszystko to, co było dobre dla Francji było źle odbierane w Księstwie Warszawskim. Na początku trzeba wspomnieć o konstytucji, która została oktrojowana przez Napoleona 22,07,1807r. w Dreźnie. Napoleon, który stworzył konstytucję na wzór francuskiej. Nie uwzględnił propozycji polskich polityków, by ustrój oprzeć na dokumencie z 3-go Maja. Księstwo Warszawskie miało być tylko prowincją cesarstwa europejskiego nawiązującego do mocarstwa Karola Wielkiego. W związku z tym, państwa z Francją na czele miały być jednolite prawnie, politycznie, kulturowo i cywilizacyjnie. Przed opublikowaniem dokumentu do współpracy zaproszono polskich polityków, dzięki którym w konstytucji pojawiły się nawiązania do tradycji polskiego konstytucjonalizmu. Konstytucja gwarantowała królowi rozległe kompetencje. Posiadał on pełnie władzy wykonawczej, administracyjnej i inicjatywę ustawodawczą, co zrywało z polską tradycją. Ministrowie: spraw wewnętrznych, wyznań, wojska, przychodów i skarbu oraz policji tworzyli Radę Ministrów na kształt Straży Praw. Ministrowie wchodzili w skład konstytucyjnej Rady Stanu, która była typowa dla napoleońskiej Europy. W jej skład wchodzili także tzw. radcy stanu, zasiadający również w sejmie. Rada pośredniczyła między królem i sejmem, a także przygotowywała projekty ustaw. Księstwo na mocy konstytucji stało się typowym państwem bonapartystowskim o ustroju oligarchicznym. Władza opierała się na starych i nowych rodach arystokratycznych i nie było przeciwwagi w postaci mieszczaństwa, które było zbyt słabe. Król nie interesował się księstwem.