Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi, Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci, To każdy kwiatek powie wiersze Zosi, Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci. Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci, Słuchaj — bo to są najlepsi poeci. Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone Będą ci całe poemata składać. Ja bym to samo powiedział, co one, Bo ja się od nich nauczyłem gadać; Bo tam, gdzie Ikwy srebrne fale płyną, Byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną. Dzisiaj daleko pojechałem w gości I dalej mię los nieszczęśliwy goni. Przywieź mi, Zośko, od tych gwiazd światłości, Przywieź mi, Zośko, z tamtych kwiatów woni, Bo mi zaprawdę odmłodnieć potrzeba. Wróć mi więc z kraju taką — jakby z nieba. To wiersz. Srodki poetyckie: Epitety: Błękitne, czerwone, srebrne, każdy, daleko, nieszczęśliwy, najlepsi Ożywienia gwiazdeczka zleci, mię los nieszczęśliwy goni. Uosobienia: gwiazdeczka zanuci, kwiatek powie, gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone będą ci całe poemata składać. Przenośnie: ( Przenośniami są także ożywienia i uosobienia). Porównania: Wróć mi więc z kraju taką — jakby z nieba, byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną
