Balladyna. Piękna młoda kobieta o kruczoczarnych włosach. Od dziecka wychowywała ją matka. Siostra Aliny, swojej pierwszej ofiary śmiertelnej. Zabiła, bo pragnęła dopiąć swego i dążyła do celu po trupach, niestety, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Od momentu zabicia siostry bez wahania popełniała przestępstwo za przestępstwem. Wyznawała najwidoczniej zasadę: "Cel uświęca środki". Jednak jej cel nie uświęcał środków, dawał tylko satysfakcję. Dążyła do władzy, mimo iż nie była dobrą władczynią. Zakłamana, zgubiona w swych licznych przestępstwach. Popełniała zbrodnię za zbrodnią, przeplatając je kłamstwami. Czy miała wyrzuty sumienia? O tym może poświadczyć jej matka, którą głodną, kochającą Balladynę ponad wszystko inne na tym świecie, wyrzuciła ze swego domu. Była kobietą bez skrupułów, wahającą się tylko wtedy, gdy bała się o własny dobytek. Nie należy jej współczuć, gdyż ona również nie miała ludzkich uczuć. Nie należy okazywać miłosierdzia, ponieważ i w jej postępowaniu go nie było. Balladyna to kobieta bezlitosna i do końca walcząca o swoje pragnienia. To właśnie one ją zgubiły.
