Dzisiejsze dzieci zmagają sie często z alkocholizmem rodziców i przemocą w szkole. To najczęściej spotykane problemy dzisiejszej młodzieży. Niektórzy rodzice, są tak zajęci libacjami, że nei zwracają uwagi na to czym zajmuje sie ich potomstwo. Dzieci z takich rodzin, najczęściej źle zachowują sie w szkole. Same stwarzają sobie problemy. Przemoc natomiast, jest w każdej szkole, bez wyjątku. Czy to psychiczna czy fizyczna, rani tak samo mocno, jak odtrącenie przez rodziców i społeczeństwo.
Dla osiągnięcia pozytywnych wyników w procesie wychowania stosunki między dwoma najbliższymi dziecku środowiskami, jakimi są dom i szkoła, muszą układać się na płaszczyźnie wzajemnej życzliwości, zaufania oraz współpracy. Dziecko przebywa w obu tych środowiskach i jest równocześnie poddawane ich wpływom. Na ogół jesteśmy skłonni spostrzegać i doceniać te bezpośrednie, konkretne kontakty indywidualne czy zbiorowe organizowane przez szkołę bądź podejmowanie z inicjatywy rodziców. Nie można więc tych dwóch środowisk traktować jako od siebie niezależnych. Zachodzą między nimi określone układy sprzężenia stosunków. Dla prawidłowego rozwoju wychowania dziecku nie jest obojętne, jakie są te układy, jak siebie i swoje role widzą obie strony oraz jakie reprezentują one postawy wobec siebie nawzajem, jak również wobec dziecka. Możemy zatem powiedzieć, że dziecko jest traktowane podmiotowo wówczas, gdy: Przyznajemy mu mniejszy lub większy- w zależności od wieku i możliwości rozwojowych- zakres autonomii, prawa do podejmowania decyzji, do tworzenia lub swobodnego wyboru (zgodnie z własnymi intencjami, preferencjami) celu działania, programu czynności ,prawa do sprawowania kontroli i oceniania zarówno przebiegu, jak i efektu działania. Ważne jest to, by dziecko miało szansę samodzielnego zmagania się z przeszkodami, trudnościami pojawiającymi się na drodze wiodącej do celu, by odkrywało sposoby pokonywania trudności i przy okazji doświadczało własnej skuteczności. 2 We wszystkich spotkaniach z dziećmi pamiętamy, że każde z nich jest indywidualnością i uwzględniamy to w zadaniach proponowanych dzieciom, w sposobie komunikowania się z poszczególnymi dziećmi. Dajemy odczuć każdemu dziecku, że jest dla nas ważne, że nie da się zastąpić kimś innym.
