Młodzi ludzie posiadają różne opinie na temat lektur, lecz wszystkie chcą przekazać to samo, czyli to, że lektury są niezbyt dobrym pomysłem. Uczniowie nie chcą ich czytać, gdyż są przeważnie ich zdaniem nudnawe, a po drugie, że nie trafiają w ich gusta, a po trzecie, że mają lepsze zajęcia. Lektura oczywiście tak jak każda inna książka eliminuje błędy ortograficzne, językowe oraz kształtuje nasz intelekt. Jest jednak tak skonstruowana i dobierana przez polonistów, aby zajęła się tego typu problemami i potrzebami umysłowymi ucznia. Przyjrzyjmy się jednak bliżej naszemu kształconemu intelektowi. Czytając uczymy się logicznie myśleć oraz oczywiście jak z każdej książki dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy. Lektura kształtuje również układanie wydarzeń czyli historia co jest cząstką głównego tematu tej pracy. Z lektur przykładowo takich jak Qvo vadis czy Pan Tadeusz dowiadujemy się sporo o wydarzeniach historycznych. W większości lektur czas nie jest ujawniony trzeba się go więc domyślić. Można go oszacować przeważnie po wydarzeniach opisanych w książce. Jeżeli mamy troszkę wiedzy historycznej bez problemu sobie z tym poradzimy. Więc lektura jest świetną okazją dla wyćwiczenia tej umiejętności. Lektura to także niezły sposób na przypomnienie sobie historii z lekcji. Wiadomą rzeczą jest, że nie każdy uczeń jest uczniem wzorowym, więc ignoruje naukę. Może być to dla niego w pewnym stopniu pomoc naukowa, której nie będzie świadom, gdyż jeżeli będzie na tyle jeszcze myślący przypomni sobie wydarzenia omawiane na lekcji, które mogą zapewne w najbliższym czasie się mu przydać. Jakoś dziś nic nie przychodzi mi do głowy.To tyle co wymyśliłam.Mam nadzieję, że się na coś zda.Pozdrawiam
Uważam, że czytanie literatury pomaga w nauce historii. Lektury, które przeczytałam w swoim życiu, bardzo pomogły mi w przyswajaniu faktów historycznych. Pierwszym nasuwającym się przykładem, jest lektura napisana przez Aleksandra Kamińskiego, czyli kiążka ,,Kamienie na szaniec'. Przeczytawszy lekturę, wiedziałam na temat walk, jakie toczyli polscy harcerze i członkowie ,,podziemia' bardzo wiele. Akcje dywersyjne, opisane przez Kamińskiego często są wspominane przez historyków. Drugim przykładem, może być książka Zofii Nałkowskiej, pod tytułem ,,Medaliony'. W tej lekturze, pani Nałkowska pokazuje nam wywiady, z prawdziwymi świadkami zbrodni hitlerowskiej. Mydło, które było produkowane ze zwłok było przez wiele lat bardzo kontrowersyjnym tematem. Trzecim nasuwającym się przykładem, może być książka napisana przez Arkadego Fiedlera czyli ,,Dywizjon 303'. Mimo, że książka opowiada głównie o losach dzielnych polaków, którzy walczyli w Brytyjskiej Flocie Wojennej, w czasach II wojny światowej, to możemy dowiedzieć się z niej także wielu faktów historycznych, jak np Bitwa o Anglię. Czwartym przykładem, może być książka, należąca do kanonu lektur w gimnazjum, a mianowicie jej fragmenty. ,,Pamiętnik z Powstania Warszawskiego' napisany przez Mirona Białoszewskiego, opowiada o życiu codziennym, warszawskiej ludności cywilnej, w czasach drugiej wojny światowej. Ostatnim przykładem, który przytoczę w mojej pracy, będzie książka Henryka Sienkiewicza pod tytułem ,,Krzyżacy'. Jest jedyną z wymienionych prze zemnie pozycji w literaturze, która nie zawiera faktów z IIwojny światowej. Historia jaką przedstawia ta książka, to tematyka śmierci królowej Jadwigi oraz Bitwa pod Grunwaldem. Myślę że przytoczone przeze mnie przykłady, mogą być zachętą do czytania lektur szkolnych, ponieważ łatwiej uczyć się historii przypadkiem, niż dopiero wtedy gdy to konieczne.
