postawa prometejska – postawa etyczna, dla której ideałem moralnym jest dobrowolne podporządkowanie działań jednostki dobru większych grup społecznych lub nawet całej ludzkości. Nawiązuje do mitycznej postaci Prometeusza. Oznacza także bunt przeciwko boskim wyrokom i siłom natury oraz cierpienie własne w imię szczęścia ogółu. Przykładami z literatury mogą być dr Rieux z Dżumy Alberta Camus, Kordian z dramatu romantycznego Juliusza Słowackiego oraz Konrad w III części Dziadów Mickiewicza (jego prometejska postawa ukazana jest w Wielkiej Improwizacji) postać dr. Judyma z Ludzi bezdomnych Stefana Żeromskiego oraz biblijny Adam w utworze Dies irae Jana Kasprowicza. Pojęciem, które wiąże się z postawą Prometeusza, jest tzw. kompleks Prometeusza, czyli dążenie do uzyskania przewagi nad własnym ojcem. Prometeizmem nazywano też projekt polityczny Józefa Piłsudskiego przeciwko ZSRR w okresie międzywojennym.
Mitologiczny Prometeusz zasłynął z tego, że ukradł bogom z olimpu ogień i podarował go ludziom, za co został później ukarany. Pochodzący od tego mitu związek frazeologiczny stosowany jest do charakteryzowania ludzi, którzy działają w interesie innych, nawet gdy są świadomi tego, że sami mogą ponieść za to poważne konsekwencje. Nazywa się tak altruistów, którzy działają bezinteresownie, dla dobra ogółu.
Postawa prometejska- jest to postawa etyczna,dla której ideałem moralnym jest dobrowolne podporządkowanie działań jednostki dobru większych grup społecznych. W związku z Mitologią oznacza bunt przeciwko bogom i siłom wyższym. Przykłady z literatury: 1. Mit o Prometeuszu 2. Dr. Rieux z Dżumy 3. Konrad w III Dziadów (Wielka Improwizacja)