Zbyt ona piękna, zbyt mądra zarazem, zbyt mądrze piękna, stąd istnym jest głazem. -Co to jest miłość? Czym jest? -Nie wiem, odpowiedzi jest wiele. Czuć ją w oddechu i w ptaka śpiewie. -Poszukaj w smutku, w szczęściu i gniewie. Dla każdego inne oblicze ma, lecz każdy ją dobrze zna. Jednak nie poczeka na tego, kto z miłością zwleka. -Więc jaka jest? -Naprawdę nie wiem. Krzyczy i płacze, szepcze i śpiewa. Nikt tego nie wie. -Jednak jej ufa, bo tylko ona może sprawić, że na twarzy pojawi się uśmiech. -Nie jest na zawołanie, przychodzi nieoczekiwanie. -Jednak tylko w ten sposób potrafi dać szczęście. To jest trochę przerobiony mój wiersz:) Mam nadzieje, że pomogłam:) Tylko trzeba będzie go chyba przedłużyć.
