jak zorganizowane było państwo Karola Wielkiego ? opisz. itp. ;d

KAROL WIELKI (742-814)- król Franków od 768 roku, cesarz rzymski od 800 roku, syn Pepina Małego z dynastii Karolingów. Powiększył terytorium na wschodzie i południu, umocnił jedność państwo politycznie i religijnie, uporządkował prawodawstwo, opiekun nauki i oświaty. Prowadził politykę ekspansji. Odniósł sukces w 33 wyprawach. Podbił: Awarów- koczownicy- Węgry; Sasów- kilkakrotnie- płn. Niemcy; Longobardów; Słowian- kilkakrotnie; Arabów- przekroczył Pireneje. Granice państwa (1 mln km2) rozciągały się od Oceanu Atlantyckiego, po Morze Północne. Na południu- Państwo Kościelne, na północy- Morze Północne, na wschodzie- Łaba i Soława, na zachodzie- Ebra. Karol Wielki chciał zostać cesarzem. Początkowo chciał to osiągnąć żeniąc się z cesarzową bizantyjską Ireną. Nie zgodził się jednak na to papież Leon III, który obawiał się, że Rzym straci swą świetność na rzecz patriarchy bizantyjskiego. Niespodziewanie w roku 800, na Boże Narodzenie, Karol Wielki został koronowany na cesarza przez Leona III, po złożeniu mu przysięgi wierności. Karol otrzymał tytuł Augusta- cesarz cesarstwa rzymskiego narodu niemieckiego. AKWIZGRAN- miasto w Niemczech, jeden z głównych ośrodków państwa Franków, miejsce koronacji królów niemieckich- na cesarzy koronowano w Reims. Państwo Franków stało się wzorcem dla innych kultur. Tam wykształciły się wszystkie elementy feudalne: zasada dziedziczenia, koronacji (Reims), nazwa stolica, upowszechniły się urzędy dworskie: cześnik (w Polsce palatyn- zastępca władcy), stolnik, kanclerz, podział administracyjny: ziemie ok.700 : hrabstwa ok. 300 : marchie- na pograniczach podział kościelny: prowincje : diecezje : parafie zakony : opactwa system podatków, pobieranie cła, system monetarny (srebrny denar) 1funt = 240 sztuk denarów 12 denarów = solid 20 solidów = funt prawo karne oparte na prawie salickim, w miejsce krwawej zemsty wprowadzono system kar finansowych, SZKOŁY: o parafialna- przyklasztorna- uczono łaciny, czytania, pisania, rachunków, śpiewu kościelnego, podstaw praw wiary; o 7 sztuk wyzwolonych- Facultas Artium: trivium (trójdroże)- dialektyka, gramatyka, retoryka; quadrivium (czterodroże)- muzyka, astronomia, arytmetyka, geometria; o szkoły pałacowe; kształt liter alfabetu łacińskiego- miniskuła karolińska, król- od imienia Karol, styl romański, pierwsze rodzaje historiografii średniowiecznej: o roczniki- suche fakty, annały; o kroniki- komenatrze; o żywoty świętych- pierwszy życiorys Karola Wielkiego, np. Einhard MISSI DOMINICI- inspektorzy królewscy, urzędnicy, KAPITULARZE- spisywali umowy pomiędzy królem a rycerstwem na polach marcowych (potem majowych); nazwa Europa, próba wody i żelaza (w XIII wieku zakazana przez papieża). ROZPAD IMPERIUM KAROLA WIELKIEGO Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku władzę przejął Ludwik I Pobożny. W 843 roku doszło do podpisania traktatu w VERDUN, na mocy którego cesarstwo podzielone zostało między trzech jego synów: LOTARIUSZA (najstarszy)- otrzymał koronę, zwierzchnią władzę. Dostał ziemie płn. Włoch, wschodnią Burgundię do Morza Północnego. Była to część środkowa, pas ziemi pomiędzy królestwem wschodnio i Zachodniofrankońskim; KAROLA ŁYSEGO- zachodnia część cesarstwa- od Rodanu, Mozy i Skaldy- królestwo Zachodniofrankońskie- ludność pochodzenia romańskiego; LUDWIKA NIEMCA- część wschodnia cesarstwa- ziemie na wschód od Renu- królestwo Wschodniofrankońskie- ludność pochodzenia germańskiego; Najszybciej rozpadło się królestwo Lotariusza, ponieważ: położone było między ziemiami braci, duże ambicje i silna władza możnowładców, ziemie te zamieszkiwały różne plemiona, ziemie miały nieregularny kształt. W 870 roku w MERSEN rozpadło się cesarstwo Lotara, a jego ziemie podzielono między sąsiadów: Ludwik Niemiec- północna część ziem Lotara, północna Lotaryngia; Karol Łysy- południowa część ziem Lotara, wschodnia Burgundia; Północne Włochy dały początek królestwu Italii, pod rządami przedstawicieli rodu Berengariuszy (Berengarów). W roku 987 wygasł ród Karolingów na zachodzie (ostatni- Ludwik V Gnuśny). Po nich władzę przejął Hugo Kapet (ok. 941-996), który zapoczątkował dynastię KAPETYNGÓW. Między Loarą a Sekwaną powstała Francja. Cesarstwo wschodnie przetrwało do 911 roku, gdy zmarł ostatni z przedstawicieli rodu Karolingów na wschodzie- Ludwik Dziecię. Wtedy na czele państwa stanął Rudolf z rodu LUDOLFINGÓW. Państwo rozpadło się na 7 księstewek, z których największe było księstwo SASKIE- jego władca Henryk I Ptasznik w 933 roku pokonał Węgrów nad USTRUTĄ.