epitety "proste promienie", "swoje drzewa", "rozstrzelane cienie", "chłodne wiatry", "wonnego kwiatu", "pracowite pszczoły", "pańskie stoly", "cichym szeptem", "słodki sen", " szczep najpłodniejszy", "hesperyjskim sadzie" - dominują w utworze. swoją różnorodnością oddziałują prawie na wszystkie zmysły "gościa": słuch, smak, wzrok, węch, dotyk. Ukazują tez kształty i formy. Stwarzają klimat i nastrój. porównanie "mię pan tak kładzie jako szczep najpłodniejszy w herperyjskim sadzie" - porównanie lipy do hesperyjskiego drzewa podkreśla jej wyjątkowośc. uosobienie "przyrzekam ja tobie", "jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie" - lipa przemawia, zapraszając przechodnia do odpoczynku w jej cieniu, zachowuje się jak człowiek, to podkreśla jej wykjątkową rolę w życiu człowieka apostrofa "gościu, siądź pod mym liściem" - bezpośrednie zawołanie lipy do przechodnia dodatkowo podkreśla jej szczególne znaczenie i wyjątkowośc.
