jak można rozdzielic powietrze na składniki i kto dokonał tego pierwszy?

Pierwszej analizy powietrza dokonał w 1774 roku Antonie L. Lavoisier. Lavoisier otrzymał ze swego doświadczenie tlen i azot. W 1772 roku szkocki chemik i fizyk Daniel Rutherford odkrył azot. Destylację ciekłego powietrza, czyli rozdzielenie go na składniki za pomocą różnic temperatury dokonali Sir William Ramasy i John W. Rayleigh w 1894 roku.

Składniki stałe: (skład niezmienny do wysokości 80 km, w stanie suchym, czyli bez pary wodnej) * azot – 78,08% * tlen – 20,95% * argon – 0,934% * neon – 18,18 ppm * hel – 5,24 ppm * metan – 1,7 ppm * krypton – 1,14 ppm * wodór – 0,55 ppm * ksenon – 0,085 ppm ppm - jednoska b. mała, prawie nie znacząca te pierwiastki podane w ppm, czesciej oznacza się poprzez 0.1% i opisuje jako pozostałe Składniki zmienne: (różne, w zależności od położenia geograficznego, pory roku i innych sytuacji, np. erupcji wulkanu) * dwutlenek węgla – średnio 380 ppm * dwutlenek siarki * dwutlenek azotu * ozon (ok. 0,000001 części atmosfery) * składniki mineralne: pył, sadza * składniki organiczne: drobnoustroje, zarodniki roślin Pierwszej analizy dokonał Antonie L. Lavoisier w 1774 r.