KAROL SZYMANOWSKI ( ur. w 1882 roku w Tymoszówce, zm. w 1937 w Lozannie ) Uczył się u Zygmunta Noskowskiego i był jego najzdolniejszym uczniem. W 1905 roku przyłączył się do kompozytorów tzw. Młodej Polski, która nawiązywała do współczesnych kierunków muzyki zachodnio-europejskiej. Przełomowe znaczenie dla rozwoju artystycznego miały odbyte podróże do Włoch i północnej Afryki. Kompozytor zainteresował się wówczas kulturami Wschodu i Starożytnością. W czasie pobytu w Paryżu i Londynie zapoznał się z twórczością C. Debussy’ego i M. Ravela, co skierowało jego uwagę na muzykę francuskiego impresjonizmu. Poznanie folkloru góralskiego, badanie charakteru i cech pieśni oraz tańców podhalańskich rozbudziło zainteresowanie muzyką ludową . Nawiązanie do tradycji narodowej i Chopina, nowy stosunek do muzyki ludowej oraz silna indywidualność twórcza zadecydowały o jego historycznej pozycji w muzyce europejskiej. TWÓRCZOŚĆ cykle utworów fortepianowych – „Metopy”, „Maski”; „Mity” – na skrzypce i fortepian op. 30 III Symfonia „Pieśń o nocy” opera „Król Roger” op. 46 balet „Harnasie” op. 55 „Stabat Mater” op. 53 Pozdrawiam.
