Żywice epoksydowe

.Żywice epoksydowe, tworzywa chemoutwardzalne (duroplasty), otrzymywane w wyniku polikondensacji epichlorohydryny lub dwuchlorohydryny gliceryny z fenolami dwuwodorotlenowymi. Żywice epoksydowe charakteryzują się m.in. doskonałą przyczepnością niemalże do wszystkich tworzyw, zwłaszcza do metali, dobrymi własnościami mechanicznymi i elektrycznymi, odpornością na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych.
Niekiedy żywice epoksydowe przed utwardzeniem są rozpuszczane w rozpuszczalnikach organicznych (np. acetonie, dioksanie, ketonie metylowo-etylowym. Żywice epoksydowe mogą być stosowane z napełniaczami, np. kaolinem, talkiem, grafitem, sproszkowanymi metalami (napełniacze modyfikują własności- żywice epoksydowe z odpowiednim napełniaczem przewodzą prąd).
Żywice epoksydowe stosowane są w postaci lanej (do odlewania i impregnacji, hermetyzacji elementów urządzeń elektrotechnicznych itp.), laminatów na podłożu włókien szklanych, do produkcji klejów do łączenia metali oraz do produkcji lakierów antykorozyjnych i izolacyjnych.
Przez przyłączenie kwasu akrylowego lub metakrylowego do żywic epoksydowych otrzymuje się chemoutwardzalne żywice epoksyakrylowe (estrowo-winylowe), stosowane jako kleje i lakiery.
2.Duroplasty, żywice utwardzalne, grupa tworzyw polimerowych (plastomery) przechodzących nieodwracalnie ze stanu plastycznego w stan utwardzony w wyniku działania podwyższonej temperatury (tworzywa termoutwardzalne), pod wpływem czynników chemicznych (tworzywa chemoutwardzalne), bądź w wyniku łącznego działania temperatury i czynników chemicznych.
Zaletami, które wpływają na powszechne zastosowanie duroplastów są: sztywność, stabilność wymiarów, nierozpuszczalność, nietopliwość oraz dobre własności elektroizolacyjne. Wady natomiast to kruchość (zmniejszana przez zastosowanie napełniaczy) oraz niemożliwość powtórnego formowania.
Duroplasty stosowane są w postaci mieszanek (żywica+napełniacz) do tłoczenia, laminatów, tworzyw piankowych, żywic technicznych, klejów, lakierów itp. Najważniejszymi duroplastami są: fenoloplasty, aminoplasty, żywice polimerowe nienasycone, żywice epoksydowe oraz część żywic silikonowych.
3.Laminat, tworzywo warstwowe, tworzywo otrzymywane przez połączenie w jedną całość od kilku do kilkudziesięciu warstw nośnika (np. papieru, forniru, tkaniny azbestowej, tkaniny bawełnianej, włókien szklanych) nasyconych (lub powleczonych) żywicą fenolowo-formaldehydową (fenoplasty), żywicą poliestrową, żywicą epoksydową lub aminoplastami. Łączenie warstw nośnika przeprowadzane jest zwykle w temperaturze ok. 150C pod zwiększonym ciśnieniem (do 150 at.).
Laminaty fenolowo-formaldehydowe, wytwarzane w postaci płyt, kształtek i rur, stosowane są na części elektrotechniczne i części maszyn (np. tuleje łożyskowe), laminaty aminowe na nośniku papierowym jako dekoracyjne płyty okładzinowe (np. w meblarstwie), laminaty aminowe na nośniku z włókien szklanych używane są na elementy konstrukcyjne i elektroizolacyjne urządzeń elektrycznych narażonych na wilgoć, laminaty poliestrowe jako materiały konstrukcyjne do budowy łodzi, nadwozi samochodowych, na zbiorniki do benzyny, elementy szybowców itp., laminaty epoksydowe mają zastosowanie zbliżone do laminatów poliestrowych.
4.Żywice poliestrowe, ogólna nazwa wielkocząsteczkowych estrów wielozasadowych kwasów i wielowodorotlenowych alkoholi, otrzymywanych przez polikondensację dwuzasadowych kwasów lub ich bezwodników z dwuwodorotlenowymi alkoholami.
Żywice poliestrowe dzieli się na: żywice alkidowe, poliestry nienasycone (żywice poliestrowe nienasycone) i poliestry nasycone (żywice poliestrowe nasycone). Stosowane są jako żywice do laminatów, lakiernicze i lane (np. do budowy łodzi, zbiorników) a także do wyrobu części maszyn, sprzętu sportowego, galanterii, elementów wyposażenia samochodów.