DAJE NAJ! MOZNA Z NETA! ALE NIE ZA DUZO. Treści zawarte w dziełach pierwszych chrześcijan.

opozycji do pełnego przepychu i wyuzdania obrazu starożytnego Rzymu autor ukazuje życie pierwszych chrześcijan. W zakamarkach wielkiego miasta, ubogich dzielnicach, zaułkach Zatybrza rodzi się nowa religia. Jej wyznawcy spotykają się w tajemnicy, by pod osłoną nocy głosić słowa Chrystusa i się modlić. Wiarę w jednego Boga i jego zmartwychwstałego syna głosi Apostoł Piotr, jeden z uczniów Jezusa. Jej wyznawcami są głównie ludzie biedni, żyjący bardzo skromnie, niewolnicy. Chrześcijaństwo jest dla nich nadzieją na życie wieczne, nadaje sens cierpieniu i doczesnym trudom, obiecuje wiekuiste szczęście. Jest religią miłości i pokory wobec Boga. Chrześcijanie z całą powagą traktują swą wiarę, żyją zgodnie z jej zasadami, są uczciwi i miłosierni. Praktykom religijnym oddają się z wielkim uniesieniem, słuchając opowieści o męczeńskiej śmierci Chrystusa przeżywają autentyczne wzruszenie. Kierują się przede wszystkim przykazaniem miłości bliźniego, co sprawia, że są w stanie wybaczyć największe krzywdy. Mimo, iż wśród obywateli rzymskich także są wyznawcy Chrystusa, religia ta otoczona jest złą sławą. Chrześcijanie są oskarżani o to, że zatruwają studnie, są nieprzyjaciółmi ludzi, mordują dzieci. Muszą spotykać się potajemnie w katakumbach poza murami miasta. Powszechną niechęć do nich wykorzystuje Neron, by obarczyć ich winą za podpalenie Rzymu. Rozpoczynają się masowe prześladowania. Chrześcijanie są więzieni i w wymyślny sposób mordowani na arenach amfiteatrów. Giną rozszarpywani przez zwierzęta, ukrzyżowani lub paleni jako pochodnie. Te koszmarne igrzyska mają odwrócić uwagę ludzi od utraconego w pożarze majątku i śmierci bliskich, zapewnić cezarowi przychylność mieszkańców miasta. Chrześcijanie przyjmują swój los z pokorą. Umierają w ekstazie, ofiarowując Bogu swoje cierpienie. Wielu z obserwatorów tych makabrycznych wydarzeń ma dość rozlewu krwi i zaczyna się zastanawiać nad niezwykłym zachowaniem ofiar. Po zakończonych igrzyskach w Rzymie pozostają już tylko nieliczni wyznawcy Jezusa. Piotr nie widzi sensu głoszenia swej wiary w tak zepsutym, przesiąkniętym zbrodnią mieście, postanawia je opuścić. Po drodze spotyka Jezusa, który mówi, że idzie do Rzymu, by powtórnie dać się ukrzyżować. To skłania Piotra do powrotu. Na odbywające się w Ostrianum spotkania przychodzi coraz więcej osób, które chcą zostać ochrzczone. W ten sposób apostoł odbudowuje swój kościół. Sam wkrótce zostaje ukrzyżowany.