opiszwawrzyn (laur)

Krzew lub niewielkie drzewo do 10 m wys.; kora czarna, liście eliptyczne lub szerokolancetowate o ostrym końcu, wieczne zielone, skórzaste, ustawione naprzemianlegle; roślina dwupienna; niewielkie kwiatostany wyrastają z kątów liści; kwiaty białawo zielone; owocem jest czarna, jajowata, do 2 cm dł. jagoda. Zwany inaczej liściem wawrzynu albo liściem bobkowym. Jako przyprawy używa się wysuszonych liści z drzewa Laurus nobilis, które rośnie we wszystkich krajach śródziemnomorskich. Od dawna stosuje się je do potraw o silnym smaku, często do zup i mocnych sosów. Niezastąpione są do marynat, w których kruszeją mięsa i dojrzewają śledzie, do wywarów, w których gotuje się ryby, do aromatyzowania pieczeni z dziczyzny. Aromat i smak liścia laurowego nie powinien nigdy dominować w potrawie, należy więc używać go bardzo umiarkowanie. Suche liście długo zachowują swoje właściwości aromatyczne i smakowe. W medycynie używa się liści i jagód wawrzynu, ze względu na zawartość substancji gorzkich i olejków eterycznych. Sporządza się z nich esencje i maści pomocne przy schorzeniach reumatycznych. Roślina ozdobna często uprawiana w doniczce. Gałązkami wawrzynu wieńczono dawniej zwycięzców i ludzi zasłużonych; drewno jest dobrym materiałem tokarskim.

Wawrzyn jest to wiecznie zielony krzew lub drzewo. Rośnie dziko na obszarach śródziemnomorskich. Natomiast w Europie tę roślinę uprawia się chociaż by na żywopłoty. Ma właściwości lecznicze, kosmetyczne oraz używa się jej w sztuce kulinarnej. W kuchni polskiej potoczna nazwa tej rośliny to liście bobkowe. Dodaje ją się do marnowanych mięs, bigosów oraz sosów. Natomiast w kosmetyce do wyrobu perfum używa się olejku pozyskanego z liści wawrzynu. W czasach rzymskich wieniec z wawrzynu był symbolem sławy oraz bohaterstwa i honorowano nim ludzi szczególnie zasłużonych. Dziś wawrzynem dekoruje się liderów w kolarstwie.

Wawrzyn szlachetny (laur) Domena: jądrowce Królestwo: rośliny Podkrólestwo: naczyniowe Nadgromada: nasienne Gromada: okrytonasienne Klasa: Magnoliopsida Rząd: wawrzynowce Rodzina: wawrzynowate Rodzaj: wawrzyn Gatunek: wawrzyn szlachetny Występowanie: w stanie dzikim na obszarze śródziemnomorskim, w południowych Alpach. Uprawiany jest także w południowej Europie, Afryce i Ameryce Południowej i Północnej. Opis: Pokrój: Wiecznie zielony krzew lub dzrzewo. Osiąga wysokość ponad 10 m i wiek powyżej 100 lat Liście: Lancelowate, do 3 cm i szerokości 10 cm na brzegu faliste. Przy rozcieraniu wydają charakterystyczny zapach. Kwiaty: Żółte. Męskie z 8 - 12 pręcikami a żeńskie z jedną zalżąnią i 2 - 4 niepłodnymi pręcikami. Kwitnie od marca do kwietnia. Owoce: Ciemne jagody. Wymagania: Lubi miejsca słoneczne, niezbyt wietrzne. Gleba przepuszczalna, żyzna. Zastosowanie: Roślina uprawna, często jako roślina ozdobna, na żywopłot Roślina lecznicza i kosmetyczna, perfumeria; zawiera do 3% olejków z cyneolem, terpenami, geraniolem, 30 % tłustych olejków, skrobia, gorycze i cukier. Przy zaburzeniach ukrwienia, kaszlu, przy chorobach reumatycznych i przy schorzeniach skóry. Kulinaria: Może być dodatkiem do gulaszu, bigosu, mięsa. ( suszone liście czyli liście babkowe, laurowe.) Inne: Liście odstraszają szkodniki np. wkładane do szaf z żywnością. Myślę, że pomogłam. Pozdrawiam. ( źródło informacji: encyklopedia ilustrowana, królestwo roślin)