podstawowe składniki żywnościow. włókna referat

W chemicznej analizie pasz i żywności istnieją dwa pojęcia wykorzystywane przy określaniu zawartości polisacharydów nieskrobiowych: włókno pokarmowe i włókno surowe. Włókno surowe obejmuje sumę substancji włóknistych (celuloza, lignina chityna, częściowo hemicelulozy) odpornych na działanie rozcieńczonych kwasów i zasad. Nowoczesne metody analizy włókna surowego pozwalają na dokładne oznaczanie frakcji węglowodanowych. W środowisku neutralnym, stosując detergenty, oznacza się frakcję obejmującą celulozę, ligninę i hemicelulozę, tzw. włókno detergentowe neutralne (NDF). W środowisku zakwaszonym oznacza się tzw. włókno detergentowe kwaśne (ADF). Zawartość frakcji NDF, według danych duńskich, wynosi w jęczmieniu 17,1%, w pszenicy 12,3%. Według danych krajowych w poekstrakcyjnej śrucie rzepakowej z rzepaku 00 odmiany Jantar, zawartość frakcji NDF wynosi 28%, jej całkowita strawność około 67%, a do końca jelita cienkiego około 16%. Zdolność zwierząt do wykorzystania energii zawartej we frakcji NDF zależy od przebiegu procesów fermentacyjnych treści w przewodzie pokarmowym. Pojęcie włókna pokarmowego jest nadrzędne względem włókna surowego. Obejmuje bowiem, oprócz substancji wchodzących w skład włókna surowego, także rozpuszczalne frakcje niestrawnych pentoz i heksoz oraz pektyny, czyli całą grupę polisacharydów nieskrobiowych.