na pewno cynk krzem witamina B A C D beta karoten, farbctoffe, a ponad to Saponiny są substancjami roślinnymi o charakterze glikozydów steroidowych lub trójterpenowych. Posiadają one zdolność obniżania napięcia powierzchniowego na granicy fazy wodnej, dzięki czemu wytwarzają obfitą, utrzymującą się długo na powierzchni pianę. Jako świetne detergenty, naturalne saponiny stosowane są przy wytwarzaniu “naturalnych” szamponów, płynów do kąpieli i pieniących past do zębów. Saponiny doskonale nadają się do delikatnego a przy tym skutecznego oczyszczania skóry wrażliwej i starzejącej się. Kąpiele saponinowe polecane są w kuracjach odchudzających. Ze względu na duże właściwości emulgujące, saponiny wykorzystywane są w kosmetyce jako naturalne emulgatory pozwalające na związanie z podłożem tłuszczowym znacznych ilości wody lub wodnych wyciągów roślinnych. W naszej strefie klimatycznej jako surowce saponinowe wykorzystuje się szczególnie korzenie i kwiaty pierwiosnka oraz korzeń mydlnicy lekarskiej, ponadto kwiat dziewanny wykorzystywany jest w kąpielach regenerujących skórę i owoc kasztanowca stosowany w maseczkach kosmetycznych, szamponach i płynach do kąpieli. Saponiny stosowane są również w lecznictwie, gdzie wykorzystuje się ich właściwości wykrztuśne, przeciwzapalne, moczopędne, przeciwwysiękowe, uszczelniające naczynia włosowate a także działanie grzybobójcze. Śluzy są połączeniami wielu cząsteczek cukrów prostych (glukozy, ramnozy, ksylozy, arabinozy) oraz kwasów uronowych i często towarzyszą w komórkach roślinnych pektynom. Śluzy wykazują znaczną odporność na hydrolizę i z tego względu stosowane są w lecznictwie jako środki powlekające i osłaniające. Śluzy roślinne są dla błon śluzowych tym czym kremy ochronne dla skóry. Na skórę śluzy działają zmiękczająco i odświeżająco, łagodzą podrażnienia, swędzenie, spierzchnięcia, leczą wypryski alergiczne. Surowce śluzowe, takie jak korzeń i liście prawoślazu, kwiaty ślazu i czarnej malwy, siemię lniane, nasiona kozieradki i babki płesznika, porost irlandzki należą do najczęściej stosowanych roślin leczniczych w praktyce domowej. Wchodzą w skład syropów przeciwkaszlowych i preparatów odchudzających (zmniejszają łaknienie, regulują trawienie, likwidują zaparcia). Olejki eteryczne są naturalnymi surowcami aromatycznymi pochodzenia roślinnego a czasami zwierzęcego. Stanowią one ważną grupę środków stosowanych szeroko w życiu codziennym jako dodatki do pożywienia, w farmacji oraz kosmetyce. Głównymi składnikami olejków są substancje lotne. Stanowią one wieloskładnikowe mieszaniny różnych związków chemicznych, takich jak węglowodory, alkohole, aldehydy, ketony, kwasy, estry, etery i inne połączenia charakteryzujące się dużą lotnością. Zwykle w olejku dominuje jedna z substancji nadająca mu “charakter” i decydująca o jego właściwościach, takich jak zapach i właściwości lecznicze. Olejki są w zasadzie substancjami nierozpuszczalnymi w wodzie. Związki fenolowe - należą tu np. flawonoidy i garbniki. Flawonoidy są barwnikami szeroko rozpowszechnionymi w świecie roślinnym, najwięcej jest ich w kwiatach, liściach i owocach. W stanie czystym posiadają najczęściej barwę jasnożółtą do pomarańczowej. W przyrodzie występują głównie w postaci glikozydów. Flawonoidy wykazują dużą aktywność biologiczną co sprawia, że znajdują zastosowanie zarówno w leczeniu jak i profilaktyce, szczególnie w schorzeniach krążeniowych – miażdżycy, nadciśnieniu, kruchości naczyń. Obecnie często podkreśla się ich rolę w żywieniu jako stabilizatora witaminy C. Dużą rolę przypisuje się również flawonoidom w usuwaniu nadmiaru wolnych rodników. Niektóre flawonoidy wykazują działanie przeciwzapalne lub przeciwalergiczne. Wiele flawonoidów wykazuje zwiększone pochłanianie promieniowania ultrafioletowego (UVA i UVB) i może służyć do wytwarzania kosmetyków z filtrem chroniącym skórę przed nadmiernym napromieniowaniem słonecznym. Garbniki są bezazotowymi substancjami roślinnymi, o złożonym składzie chemicznym, zawierającymi liczne grupy hydroksylowe, dzięki którym dobrze rozpuszczają się w wodzie. Garbniki tworzą z białkiem trwałe, nierozpuszczalne połączenia powodując procesy garbujące skórę oraz błony śluzowe. Ściągający smak surowców garbnikowych jest również wynikiem tego procesu. Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę, ale nadużywanie herbaty, zawierającej znaczne ilości garbników, może przy długotrwałym stosowaniu okazać się szkodliwe dla zdrowia. W lecznictwie surowce garbnikowe stosowane są głównie jako leki przeciwbiegunkowe (nawet w krwawych biegunkach i zatruciach pokarmowych, gdyż garbniki oprócz działania ściągającego wywierają również efekt bakteriobójczy i tamujący krew). Garbniki stosowane zewnętrznie działają ściągająco, przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, przeciwwysiękowo, hamują drobne krwawienia a jednocześnie znoszą uczucie bólu, pieczenia czy swędzenia. Te ostatnie właściwości wykorzystywane są w minimalizowaniu skutków ukąszeń przez owady.
