Opisz przebieg uroczystości pasowania na rycerza oraz turniej Rycerski .

Według trzynastowiecznego biskupa Mende we Francji, Wilhelma Duranda, który zapisał przebieg uroczystości z 1295 roku, w przeddzień uroczystości adepci rycerstwa odbywali oczyszczającą kąpiel w łaźni spędzając następnie noc w czystej pościeli. Rano wkładał białą – symbolizującą czystość – odzież, na którą zakładał wierzchnie odzienie w kolorze krwi, którą miał przelewać i brunatne obuwie – w kolorze ziemi, do której każdy musi wrócić. Potem następowało poświęcenie miecza i reszty uzbrojenia z towarzyszeniem licznych modlitw. Miecz ten wręczano rycerzowi, który chował go do pochwy i przypinał giermkowi – adeptowi rycerstwa do pasa. W tym momencie obecni na uroczystości wymieniali znak pokoju, a na koniec biskup uderzał lekko młodego rycerza nakazując mu odrzucenie pokus diabelskich, czujność i wierność Chrystusowi. W tym momencie młodzieniec mógł już wejść w szeregi innych rycerzy, a ci przypinali mu ostrogi, która to czynność nie była jednak już zaliczana do religijnej części ceremonii.

Chłopiec, który chciał zostać rycerzem, musiał przez parę lat być giermkiem. Co do pasowania, rozpoczynało się ono na zamku królewskim w obecności całego dworu.Najczęściej pasowano kilku - kilkunastu giermków. Uroczystość rozpoczynało pojawienie się książęcej pary na zamkowym ganku. Książę podchodził do stojących giermków, przypinał im ostrogi, zakładał pancerze i hełmy, dawał rycerski pas. Potem giermkowie razem z książęcą parą udawali się do kaplicy. Następnie giermkowie składali przysięgi i zostali oficjalnie pasowani. Po zakończeniu tej części ceremonii rycerze pokazywali swoje umiejętności w turnieju. Wygrywał najlepszy, i ten zyskiwał powodzenie wśród dam. Lub pierwotnie, w wieku IX i X, królowie frankijscy w chwili koronacji otrzymywali broń, podobnie niemiecki król Otton I Wielki w czasie koronacji wziął swój miecz z ołtarza. Jednak w miarę upływu stuleci zaliczenie do grona pełnoprawnych rycerzy – świeckiego zbrojnego ramienia kościoła – wymagało spełnienia coraz większej liczby warunków i coraz bardziej skomplikowanej ceremonii. Najważniejsze warunki to osiągnięcie przez chłopca odpowiedniego wieku i odbycie przezeń należytego stażu w charakterze rycerskiego sługi – giermka. sama ceremonia z początku była bardzo uproszczona, wystarczało uderzenie przez innego rycerza dłonią w kark lub w policzek. Później jednak uroczystości pasowania stawały się często coraz bardziej rozbudowane i wyszukane, choć nigdy nie wytworzył się jakiś sztywno ustalony ceremoniał. Nie było nawet ustalone, kto mógł pasować młodzieńca na rycerza: czasem był to inny rycerz, czasem kapłan. Święto pasowania często urządzano w Zielone Świątki, co – oprócz sprzyjającej wiosennej pogody – miało przywoływać wspomnienie zesłania Ducha Świętego na apostołów, podkreślając mistyczny i religijny aspekt uroczystości.