Jak rozwinęło się księstwo warszawskie ??? Proszę o szybką odpowiedź :)

Od 1810 r. na terenach włączonych do Księstwa Warszawskiego zaprowadzono nowy podział administracyjny oparty o departamenty, będące odpowiednikami dawnych województw. Na czele departamentu stał prefekt. Departamenty dzieliły się na powiaty zarządzane przez podprefektów. Na mocy nowego podziału Kielce pozostały stolicę powiatu kieleckiego, który wszedł w skład departamentu radomskiego. Do Kielc przybył komisarz rządowy Franciszek Węgliński, który zreorganizował władze powiatowe. Przyłączone do Księstwa Warszawskiego tereny byłego zaboru austriackiego posiadały przez pewien okres odrębność administracyjną i podlegały Rządowi Centralnemu w Lublinie. Na podstawie dekretu z 23 lutego 1809 r. w Kielcach utworzono radę miejską, w której zwykle zasiadało 5 radnych. Do zadań rady należało ustalanie dochodów i wydatków miasta, planowanie podatków, wydawanie opinii o urzędnikach oraz postulowanie władzom departamentowym kupna lub sprzedaży nieruchomości miejskich. Poza podprefektem powiatu kieleckiego w Kielcach ulokowano też siedzibę Wydziału Policji Poprawczej obwodu radomskiego, Sądu Pokoju, hipoteki, urzędu podinspektora Dóbr i Lasów Narodowych okręgu kieleckiego. Nadal funkcjonowała też Dyrekcja Górnicza i Sąd Górniczy. W czasach Księstwa Warszawskiego liczba mieszkańców Kielc 1971 osób. Zajmowali oni się głownie rzemiosłem i handlem. Osobną grupę stanowili duchowni i urzędnicy. Niewielki rozwój demograficzny spowodowany był zastojem w dziedzinie budownictwa miejskiego – w latach 1809-1816 wzniesiono w Kielcach zaledwie trzy domy mieszkalne. Miasto czerpało dochody przede wszystko z dzierżawy propinacji oraz z jarmarków. Były to jednak sumy wystarczające jedynie na opłacenie personelu magistratu i zakup materiałów niezbędnych dla funkcjonowania urzędu. Jeszcze gorsza sytuacja gospodarcza nastąpiła w trakcie wojny francusko-rosyjskiej w czerwcu 1812 r. W Kielcach zorganizowano 50-sosobowy oddział Gwardii Narodowej mający na celu zabezpieczanie zaplecza armii. Mieszkańcy miast księstwa obciążeni zostali składką na opłacanie przechodzących wojsk francuskich. Po porażce armii napoleońskiej w Rosji, wiosną 1813 r. Kielce zajęte zostały przez wojska carskie. Za stosunki pomiędzy mieszkańcami miasta i stacjonującym wojskiem rosyjskim odpowiadał komendant wojskowy. W tym czasie rozwiązano oddziały „Gwardii Narodowej” a sprawy policyjne przejął Korpus Weteranów i Żandarmeria. W omawianym okresie najważniejszym wydarzeniem w życiu religijnym Kielc był uroczysty ingres biskupa Wojciecha Górskiego do kieleckiej katedry w październiku 1809 r. Poza wspomnianą wyżej doniosłą dla miasta uroczystością, kościół kielecki przeżywał wyraźny kryzys. Po pierwsze spłonął budynek szkoły i seminarium, a wraz z nim zbiory biblioteczne i archiwalne. Ponadto źle zarządzane i borykające się z trudnościami materialnymi seminarium duchowne znacznie podupadło. Udało się co prawda odbudować zniszczony budynek, jednak placówką targały konflikty wewnętrzne pomiędzy profesorami a regensem seminarium, które rozwiązała dopiero zdecydowana interwencja biskupa. Księża w Księstwie Warszawskim, na mocy dekretu Napoleona stali się urzędnikami stanu cywilnego i zrównani zostali z urzędnikami sądowymi. Znacznie lepiej w tym czasie funkcjonowała służba zdrowia. Warto wspomnieć, że około 1812 r. pojawiły się pierwsze nieudane próby utworzenia parafii ewangelickiej w Kielcach. Istotne zmiany zaszły w dziedzinie oświaty. Wkrótce po zajęciu Kielc przez wojska Księstwa Warszawskiego przekształcono dotychczasowe gimnazjum w pięcioklasową szkołę wydziałową, podporządkowaną Wydziałowi Edukacyjnemu przy Rządzie Centralnym w Lublinie. Ze względu na stacjonujące w budynkach szkolnych, a następnie pożar obiektów i zwłokę w jego odbudowie, placówkę tę uruchomiono dopiero jesienią 1810 r. W szkole tej uczono religii, języków polskiego, francuskiego i niemieckiego, geografii, historii Polski i powszechnej, arytmetyki i algebry, geometrii, fizyki, kaligrafii i historii naturalnej. Poważniejszej działalności podobnie jak za czasów austriackich nie rozwinęła natomiast szkoła elementarna. Najistotniejszą bodaj zmianą prawną dla miast i ich mieszkańców jaka zaszła w okresie Księstwa Warszawskiego było przyznanie mieszczanom prawa nabywania dóbr ziemskich i obejmowania urzędów. Zrównanie ich pod katem prawnym i sądowym ze szlachtą spowodowało wzrost znaczenia mieszczaństwa jako grupy społecznej.