Proszę: Cechy charakterystyczne budowy funkcji naczyń włosowatych :)

Krew krąży w zamkniętym systemie naczyń, który nazywamy układem krwionośnym. Składa się on z żył, tętnic, naczyń włosowatych, czyli naczyń krwionośnych oraz serca. Naczynia krwionośne Sam układ naczyniowy utworzony jest przez system naczyń tętniczych, które poprzez sieć naczyń włosowatych przechodzą w system naczyń żylnych. Naczynia tętnicze biorą swój początek w komorach serca, a żylne kończą się w przedsionkach serca. Naczynia krwionośne wyróżniamy na podstawie przepływu krwi. Tętnice (arterie) Tętnice odprowadzają krew z serca do tkanek. Tętnice charakteryzują się znaczną grubością ścian, o wiele większą niż żyły. Ściany te zbudowane są z trzech warstw: ● przydanki (warstwa zewnętrzna) – warstwa łącznotkankowa, zbudowana głównie z włókien kolagenowych, ● błony pośredniej (warstwy środkowej) – zbudowana z mięśni gładkich, najgrubsza z warstw, gdyż zawiera włókna mięśniowe, które podczas skurczu mogą zmieniać średnicę naczynia, ● błony wewnętrznej (warstwy wewnętrznej) – utworzona z tkanki łącznej, pokryta śródbłonkiem. W tętnicach płynie krew pod znacznie większym ciśnieniem, niż w żyłach, dlatego ściany tętnic są grubsze i elastyczniejsze. Dzięki elementom sprężystym i mięśniowym tętnice utrzymują swe ściany w stanie napięcia, mogą się aktywnie kurczyć i rozkurczać zapewniając jednolity przepływ krwi. Dużą kurczliwością odznaczają się zwłaszcza małe tętnice, zwane tętniczkami, przechodzące w naczynia włosowate. Zwężanie się i rozszerzanie tętniczek wskutek skurczu włókien mięśniowych decyduje w dużej mierze o ukrwieniu narządów. Tętnice pulsują w rytmie skurczów serca (tętno). Żyły Żyły odprowadzają krew z tkanek do serca. Żyły charakteryzują się dość cienkimi ścianami i słabą kurczliwością. Ich ściany składają się z trzech warstw: ● przydanki (warstwa zewnętrzna) – błona zewnętrzna elastyczna, zbudowana z włókien tkanki łącznej, ● błony pośredniej (warstwy środkowej) – zbudowanej z włókien elastycznych i pewnej liczbie włókien mięśniowych, ● błony wewnętrznej (warstwy wewnętrznej) – utworzona z tkanki łącznej, zbudowna z nabłonka o typie pokrywowym. Wewnątrz żył, w przeciwieństwie do tętnic, występują zastawki żylne (kieszonkowe fałdy błony wewnętrznej żyły), które pozwalają na przepływ krwi tylko w jednym kierunku – do serca, uniemożliwiające jej cofanie się. Szczególnie licznie występują w żyłach kończyn. Naczynia włosowate (zwane kapilarami) Naczynia włosowate są to cienkościenne przewody rozmieszczone w tkankach i łączące zwykle tętnice z żyłami. Ich ściana złożona złożona jest z jednej warstwy komórek tzw. śródbłonka. Odznaczającą się on wysoką przepuszczalnością. Między krwią i komórkami zachodzi wymiana gazów oddechowych, substancji odżywczych i różnorodnych produktów przemiany materii. Inne rodzaje układu naczyń w organizmie oprócz typowego tętnica – naczynia włosowate - żyła (wymiana gazowa) to: ● Układ wrotny: naczynia włosowate jelit – żyła wrotna – naczynia włosowate wątroby. Elementy strawione zabierane są do wątroby, a tam przekształcane na związki potrzebne organizmowi. ● Układ dziwny: tętnica odprowadzająca, szeroka – naczynia włosowate typu dziwnego – tętnica odprowadzająca, wąska. Filtracji, oczyszczaniu krwi w mózgu i nerkach, przez co następuje silne ukrwienie niektórych narządów np. nerek, przysadki mózgowej). Za pośrednictwem tego układu odbywa się sprawna wymiana substancji między organem a płynami ciała. SERCE Serce mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi. Umieszczony jest w worku osierdziowym, który składa się z dwóch warstw: - warstwy zewnętrznej, włóknistej, przylegających do sąsiednich narządów, - warstwy wewnętrznej, trzewnej pokrywającej serce. U człowieka serce jest podzielone na 2 przedsionki oraz 2 komory, przy czym prawy przedsionek i prawa komora prowadzą tylko krew żylną - nieutlenowana i są całkowicie oddzielone ciągłą przegrodą od przedsionka lewego i komory lewej, prowadzących wyłącznie krew tętniczą - utlenowana. Między przedsionkiem i komorą każdej strony znajduje się ujście przedsionkowo-komorowe, okresowo zamykane przez zastawkę przedsionkowo-komorową (prawą trójpłatową, zw. trójdzielną, lewą dwupłatową, zw. dwudzielną). Do przedsionka prawego uchodzą żyły główne, do lewego — płucne; z lewej komory odchodzi tętnica główna, czyli aorta, rozpoczynająca krwiobieg wielki, z prawej komory — pień tętnic płucnych, rozpoczynający krwiobieg mały, płucny. W ich ujściu występują trójpłatowe zastawki półksiężycowate. Mięsień sercowy jest zbudowany ze swoistej tkanki mięśniowej, poprzecznie prążkowanej, której włókna tworzą sieci, połączone tkanką łączną w zwartą masę. Zawiera ponadto warunkujący automatyzm pracy serca, tzw. układ bodźco-przewodzący (przedsionkowo-komorowy), zbudowany z tkanki mięśniowej o cechach embrionalnych, w którym powstają i są przewodzone bodźce do pracy serca. Mięsień sercowy pokrywa surowicza błona — nasierdzie (część osierdzia), od wewnątrz wyścieła wsierdzie (błona pokryta śródbłonkiem. Wyściela komory i przedsionki serca oraz pokrywa zastawki). W związku z intensywną pracą miesień sercowy jest bogato unaczyniony, zaopatrywany w krew przez tętnice wieńcowe (wieńcowe naczynia). Praca serca polega na rytmicznych naprzemiennych skurczach (systole) i rozkurczach (diastole) mięśnia sercowego przetłaczających krew do krwiobiegu małego i krwiobiegu wielkiego. Pracę serca reguluje autonomiczny układ nerwowy, ma również na nią wpływ kora mózgowa i ośrodki podkorowe. U ujścia żyły głównej do prawego przedsionka znajduje się węzeł zatokowo – przedsionkowy – główny rozrusznik serca, inicjujący jego akcję. Na granicy przedsionków i komór leży drugi węzeł przedsionkowo – komorowy, od którego odchodzi pęczek włókien (pęczek Hissa) rozwidlający się na dwa włókna Purkiniego. Serce działa na zasadzie pompy tłoczącej. Cykl jego pracy składa się z 3 faz: I. faza skurczu przedsionków (przy rozkurczonych komorach) II. faza skurczu komór (przy rozkurczonych komorach) III. faza rozkurczu przedsionków i komór (czyli faza spoczynku pauza) Chociaż serce ma swój automatyzm, pozostaje pod kontrolą układu nerwowego (autonomicznego) i hormonalnego, stale dostosowując swoją pracę do potrzeb organizmu.