Cesarz boso, we włosiennicy przyszedł do papieża i zaczął błagać, płakać. Wzbudził litość i współczucie w słuchających, a ci dziwili się, że papież nie chce zdjąć z niego klątwy, że ma zatwardziałe serce. Zaczęli błagać papieża, by tą klątwę zdjął, uległ on prośbom.
Cesarz stojąc przez trzy dni przy bramie zamku zdjąwszy szaty królewskie boso we włosiennicy nie szybko przestał błagać z wielkim płaczem zmiłowania i przebaczenia aż do tąd kiedy wszyscy usłyszeli te jęki, które wzbudziły w nich współczucie wstawili się za niego z wieloma prośbami i łzami dziwili się niezwykle twardego serca króla. W końcu skruchą jego i tym błaganiem wszystkich, którzy w tym uczestniczyli zdjął klątwę z cesarza.
