Oficerów polskich, wziętych do niewoli przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 roku internowano w trzech obozach jenieckich: w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Zgrupowano tam około 15 tys. jeńców, w znacznej części oficerów rezerwy, naukowców, lekarzy, artystów, prawników, duchownych - kapelanów wojskowych różnych wyznań. Wczesną wiosną 1940 roku na Kremlu zapadła decyzja dotyczaca likwidacji polskich oficerów. W okresie od kwietnia do czerwca 1940 roku zostało zamordowanych przez organy NKWD 14600 jeńców polskich. Jednym z takich miejsc straceń był las katyński na Smoleńszczyźnie, gdzie zginęli oficerowie z obozu w Kozielsku. Masowe groby jeńców z obozów w Starobielsku i Ostaszkowie ujawniono w Piatichotkach koło Charkowa i w Miednoje koło Tweru dopiero w 1990 roku.
