Od zakończenia II wojny światowej minęło już przeszło 50 lat. W historii każdego narodu jest to dogodny moment na dokonanie pewnych ocen i podsumowań. Wielka Brytania, Stany Zjednoczone oraz ZSRR ponosiły od 1941 jako członkowie mocarstw koalicji antyhitlerowskiej, główny ciężar wojny przeciwko III Rzeszy. Jednak tylko do wiosny 1945 roku ich celem było pokonanie wspólnego wroga. Potem bowiem ostro ujawniały się między nimi różnice interesów w odniesieniu do pokonanych Niemiec oraz konieczność nowego ukształtowania porządku europejskiego. W aspekcie gospodarczym zakładano decentralizację i zniszczenie potencjału gospodarczego Niemiec, co wraz z bezrobociem, ogromnymi reparacjami powojennymi bardzo poważnie osłabiło system gospodarczy i socjalny powojennych Niemiec. W latach 1946 – 1949 doszło do stopniowego podziału Niemiec, który wynikał zarówno z różnicy interesów pomiędzy zwycięskimi mocarstwami, jak też z odmiennych tendencji rozwojowych zachodnich stref okupacyjnych od wschodniej. Konsekwencją powyższego procesu było powstanie w 1949 roku dwóch państw Niemieckich – NRD i RFN. W latach 1949 – 1955 doszło do dalszego utrwalania podziału Niemiec, któremu towarzyszyła stopniowa integracja RFN i NRD w przeciwstawnych blokach polityczno-gospodarczo-militarnych. Proces ten zachodził w skomplikowanych warunkach międzynarodowych i wewnętrznych. Występujące pomiędzy mocarstwami różnice interesów miały istotne znaczenie dla podziału Niemiec i wszystkich spraw związanych z tym tematem. Bardzo wyraźnie zaczął zaznaczać się kontrast pomiędzy poziomami gospodarek RFN i NRD.
