porównaj własności soli kamiennej i wapnia.

sól kamienna własciwosci Przeważającą postacią kryształów jest sześcian. Struktura kryształu charakteryzuje się regularnym ułożeniem jonów Cl- i z wypełnieniem wolnych przestrzeni przez Na+. W wyższej temperaturze minerał staje się plastyczny. Również przy wzroście ciśnienia zmieniają się jego właściwości fizyczne i wówczas jest zdolny do "płynięcia" – halokineza. Płytki wyłupane z kryształów przy około 200 °C stają się giętkie i podatne na trwałe deformacje. Jest minerałem bardzo higroskopijnym, głównie na skutek małych domieszek chlorków Mg i K. Teoretycznie zawiera 39,34% Na i 60,66% Cl. W skupieniach halitu pospolicie obecne bywają domieszki ziarn piasku kwarcowego, substancji bitumicznych, a przede wszytkim innych chlorków i siarczanów charakterystycznych dla cyklotemów ewaproacyjnych, np. kizeryt, polihalit, karnalit, sylwin, gips, anhydryt, czasami siarka rodzima (Kłodawa). Wapien własciwosci: Właściwości fizyczne wapnia Wapń jest srebrzystobiałym metalem, miękkim, lekkim, kowalnym i ciągliwym. Występowanie wapnia Nie występuje w stanie wolnym, tylko w związkach chemicznych, np. w minerałach: dolomicie MgCO3* CaCO3, skałach wapiennych (kalcyt CaCO3). Właściwości chemiczne wapnia Jest reaktywnym metalem. We wszystkich związkach jest dwuwartościowy. Reaguje z tlenem tworząc zasadowy tlenek CaO, który w reakcji z wodą daje wodorotlenek: CaO + H2O ® Ca(OH)2 W podwyższonej temperaturze reaguje z azotem atmosferycznym, tworząc azotek Ca3N2. Wypiera wodór z kwasów, np.: Ca + 2HCl -> CaCl2+ H2 ­ Reaguje też z wieloma niemetalami, tworząc chlorki, bromki, siarczki, azotki i węgliki (np. karbid CaC2, czyli węglik wapnia). Otrzymywanie wapnia Wapń otrzymuje się przez elektrolizę stopionego chlorku CaCl2. Zastosowanie wapnia Jest składnikiem stopów łożyskowych. Najważniejsze związki wapnia CaCO3 - węglan wapnia (wapień, marmur, kreda) CaO - tlenek wapnia (wapno palone) Ca(OH)2 - wodorotlenek wapnia (wapno gaszone) CaSO4* 2H2O - dwuwodny siarczan wapnia (gips)

Głównym surowcem do pozyskania chlorku sodu jest sól kamienna, nazywana w mineralogii halitem. Halit jest pozyskiwany głównie metodami kopalnymi. Otrzymuje się go także poprzez odparowanie wody morskiej. To chlorek sodu powoduje, że woda morska jest słona. Wchodzi także w skład płynu pozakomórkowego organizmów żywych. W kuchni jest używany do solenia potraw (przyprawa), a w przemyśle spożywczym używany jako naturalny środek konserwujący. Jest również jednym z ważniejszych związków chemicznych w przemyśle chemicznym. Jest używany podczas zimy do posypywania chodników i jezdni w celu spowodowania topnienia lodu, gdyż jego roztwór ma niższą temperaturę krzepnięcia.

Chlorek sodu (NaCl) – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu chlorowodorowego i sodu. Czasami zapisuje się również ją jako sól kwasu solnego i wodorotlenku sodu (HCl + NaOH → NaCl + H2O), stanowiący podstawowy składnik soli kuchennej i soli warzonej. Woda morska to wodny roztwór chlorku sodu (i, w mniejszym stopniu, innych soli). Chlorek sodu jest bezbarwną substancją krystaliczną, dobrze rozpuszczalną w wodzie, jednak o niewielkim stężeniu maksymalnym, słabo higroskopijną. Krystalizuje w układzie regularnym. Głównym surowcem do pozyskania chlorku sodu jest sól kamienna, nazywana w mineralogii halitem. Halit jest pozyskiwany głównie metodami kopalnymi. Otrzymuje się go także poprzez odparowanie wody morskiej. To chlorek sodu powoduje, że woda morska jest słona. Wchodzi także w skład płynu pozakomórkowego organizmów żywych. W kuchni jest używany do solenia potraw (przyprawa), a w przemyśle spożywczym używany jako naturalny środek konserwujący. Jest również jednym z ważniejszych związków chemicznych w przemyśle chemicznym. Jest używany podczas zimy do posypywania chodników i jezdni w celu spowodowania topnienia lodu, gdyż jego roztwór ma niższą temperaturę krzepnięcia. Węglan sodu (nazwy zwyczajowe: soda, soda kalcynowana Na2CO3) nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu węglowego i sodu. W temperaturze pokojowej jest to biała, higroskopijna substancja, która topi się w temperaturze 852°C i dobrze rozpuszcza się w wodzie. Z roztworu krystalizuje w postaci dużych bezbarwnych kryształów, wietrzejących na powietrzu. W przyrodzie związek ten występuje w stanie naturalnym tzw. jeziorach sodowych oraz w popiele roślin morskich. Stanowi też ważny składnik wielu minerałów. Stosuje się go do wyrobu szkła oraz papieru. Wykorzystuje się go również w produkcji mydła i środków piorących. Jest stosowany do zmiękczania wody.

Porównaj własności soli kamiennej i wapienia. UWAGA wapienia nie wapnia

Porównaj własności soli kamiennej i wapienia. UWAGA wapienia nie wapnia...