Mieszkańcy Biskupina uprawiali ziemię. Motykami z drewna i z rogu jelenia spulchniali ją, zboże ścinali sierpami. Mężczyźni polowali na jelenie, dziki, niedźwiedzie, zające i kaczki, łowili też ryby w jeziorze. Hodowali krowy, owce, kozy i konie. Kobiety lepiły garnki z gliny, piekły chleb, gotowały potrawy. Życie płynęło spokojnie w obrębie drewnianych murów miasta. Jeżeli mieszkańcom nie zagrażali najeźdźcy, podstawowym obowiązkiem było rzemiosło oraz uprawianie roli. To drugie było możliwe z uwagi na porzucenie koczowniczego trybu życia i znalezienie ziem na tyle żyznych, by uprawa roli przynosiła wystarczająco obfite plony. Na terenach zielonych występowały dogodne warunki do hodowania bydła. Konie służyły do jazdy oraz transportu towarów, były też przydatne na roli po wyprodukowaniu narzędzi ułatwiających orkę. Edukacja dzieci przebiegała bardzo naturalnie - od najmłodszych lat towarzyszyły rodzicom i starszemu rodzeństwu przy wykonywaniu wszystkich prac, w chwilach odpoczynku osoby starsze i bardziej doświadczone przekazywały im wiedzę w formie legend oraz historii zasłyszanych od przeszłych pokoleń. O ważnych sprawach decydowała starszyzna, organizowano zebrania - tak zwane wiece.
