Dobór naturalny jest jednym z czynników, które warunkują ewolucję. naturalne populacje charakteryzują się zmiennością, a niektóre z osobników mogą mieć cechy dające im większą szansę przeżycia w określonych warunkach środowiskowych ( są to osobniki silniejsze ), to zaś daje im większą możliwość osiągnięcia dojrzałości płciowej i wydania potomstwa, które odziedziczy korzystne cechy rodziców. Osobniki gorzej przystosowane ( słabsze ) mają mniejszą szansę na sukces rozrodczy, a tym samym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zostawią po sobie potomstwo dziedziczące ich cechy, które byłyby o wiele gorzej przystosowane do przetrwania w danych warunkach od potomstwa osobników silniejszych. Dzięki temu kolejne pokolenia przyczyniają się do pożądanych zmian w populacji, które mogą doprowadzić do powstania nowego, lepiej przystosowanego i wyposażonego gatunku. Dobór sztuczny jest to zjawisko, w którym rolę hodowcy spełnia człowiek podczas wybierania pożądanych przez siebie cech organizmu. Podczas doboru sztucznego człowiek przeprowadza selekcję osobników o danych cechach i tylko osobnikom posiadającym je pozwala na rozród, czym zapewnia sobie polepszenie cech potomków. osobniki o cechach, które wg hodowcy nie powinny występować eliminuje się. Selekcji sztucznej dokonują np. hodowcy wysokomlecznego lub mięsnego bydła. Podstawową różnicą pomiędzy selekcją naturalną a sztuczną jest rola człowieka - dobór naturalny przeprowadzany jest przez naturę, człowiek nie ingeruje w ten proces i nie ma wpływu na jego wyniki, może jedynie śledzić ten proces. Podczas doboru sztucznego człowiek kieruje całym procesem, czyli ma czynny wkład w powstawanie nowych osobników.
