W Polsce lata 1970-80 to dekada Edwarda Gierka, który zastąpił w 1970 roku Gomułkę na stanowisku I sekretarza. 31 XII Gierek wygłosił przemówienie noworoczne – zapowiedział niezbędne przemiany w życiu publicznym kraju, obiecywał poprawę bytu. Społeczeństwo przyjęło jego wystąpienie z zadowoleniem. Główną przyczyną przemian były wydarzenia grudniowe – robotnicy poznali swą siłę, zaś władza zrozumiała, że musi mieć poparcie społeczeństwa. Wobec tego ekipa Gierka zdecydowała się na pewną liberalizację w życiu politycznym. Dekada Gierka to czasy odprężenia między Wschodem a Zachodem – Polska miała pełnić pomiędzy nimi rolę pomostu. Ekipa Gierka zachowała pozycję wiernego sojusznika ZSRR, a jednocześnie prowadziła politykę zbliżenia do Zachodu (głównie do USA i Francji). W latach 1970-80 Polska prowadziła bardzo aktywną politykę zagraniczną. Tu ważną rolę w dalszym ciągu zajmowały stosunki z RFN. Jesienią 1972 oba państwa nawiązały stosunki dyplomatyczne, zaś w 1974 podpisały 10-letnią umowę o rozwoju gospodarczym. Wkrótce RFN stała się największym partnerem handlowym Polski po ZSRR. Współpraca gospodarcza z Zachodem i brane tam kredyty pozwoliły Gierkowi realizować strategię wielkiego skoku gospodarczego. Szybko rosła produkcja przemysłowa. Pozwolono też działać prywatnym kupcom, pochwalano drobną „inicjatywę prywatną”. Polityka rolna i niekorzystne warunki klimatyczne w latach 1974-75 doprowadziły jednak do kryzysu żywnościowego. Na rynku było coraz mniej mięsa, Polska musiała też zacząć importować paszę i zboże. W połowie lat 70-tych pojawiły się oznaki kryzysu. Gospodarka polska była zbytnio uzależniona od importu surowców w XII 1976 władze w obawie przed wybuchem fali niezadowolenia społecznego zdecydowały się na zmniejszenie importu i wstrzymanie niektórych budów. Mimo ograniczenia inwestycji w latach 1976-80 realizowano nadal ogromne przedsięwzięcia, jak rozbudowa huty „Katowice”. Nierównomierny rozwój inwestycji doprowadził do napięć w energetyce i komunikacji. Polska wkrótce znalazła się w zapaści gospodarczej – polityka gospodarcza Gierka zakończyła się ogromnym zadłużeniem Polski (20 miliardów dolarów) i ciężkim kryzysem ekonomicznym i politycznym. Polityka wewnętrzna Gierka zaczęła się od znacznej liberalizacji. Zelżała cenzura. W 1971 roku wypuszczeni zostali z więzienia Kuroń i Modzelewski, a także uczestnicy zajść na Wybrzeżu. Po uspokojeniu nastrojów społecznych kierownictwo PZPR przystąpiło do umacniania systemu pod nowymi hasłami – składano obietnice bogacenia się społeczeństwa i rozwijania demokracji socjalistycznej. PZPR umocniła swą pozycję w państwie. Biuro Polityczne decydowało o obsadzie stanowisk w Radzie Ministrów, Radzie Państwa, Prezydium Sejmu i innych ważnych instytucjach. Partia przejęła też nadzór nad organizacjami młodzieżowymi. W 1973 powołano w Warszawie Federację Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej, która miała działać pod ideowym kierownictwem PZPR i przygotowywać do życia przyszłe kadry partyjne. Przewodniczącym Federacji został Stanisław Ciosek. W celu wzmocnienia kontroli władz centralnych nad aparatem terenowym podjęto reformę administracyjną. W 1972 wprowadzono podział na gminy, a w 1975 zwiększono liczbę województw z 17 i 5 miast wydzielonych do 49. Jedyną niezależną od partii instytucją w Polsce był Kościół katolicki. W 1971 zmniejszono prasową nagonkę na Kościół i zezwolono na budowę nowych kościołów. Nawiązano kontakt z Watykanem. Gdy 16 X 1978 Karol Wojtyła został papieżem, władze PRL złożyły mu gratulacje, choć wybór Polaka na papieża był ciosem dla ideologii komunistycznej. W VI 1979 Jan Paweł II odbył pielgrzymkę do Polski. Jego wizyta dała społeczeństwu siłę do walki z ustrojem panującym w Polsce. Aby umocnić pozycję PZPR w państwie władze postanowiły dokonać nowelizacji Konstytucji PRL.Proszę :)
