Stułbia należy do parzydełkowców (Cnidaria), gromady stułbiopławów (Hydrozoa) Jej nazwa łacińska wywodzi się z mitologii greckiej od wielogłowego potwora o niezwykłej zdolności do regeneracji, któremu podczas walki z Herkulesem w miejsce odciętej głowy wyrastały dwie nowe. Stułbia wykazuje takie niezwykłe zdolności - kiedy się ją potnie na kawałki, z każdej części powstaje nowy osobnik. Stułbia wiedzie osiadły tryb życia przytwierdzona do skały stopą. Na przeciwległym końcu znajduje się otwór gębowy, otoczony przez kilka ruchliwych czułków. Na czułkach występują komórki parzydełkowe (knioblasty), wytwarzające parzydełka (namatocysty) w kształcie balonu o długiej szyjce. Ciało stułbi zbudowane jest z dwóch warstw komórek (zewnętrzna - epiderma, wewnętrzna - gastroderma, pełniąca funkcję nabłonka trawiennego), otaczających jamę chłonąco-trawiącą. Podstawy komórek obu warstw wydłużają się w kurczliwe włókienka mięśniowe. Stopa przechodzi w nogę. W ciele może być widoczny ciemny jajnik, a także boczny pączek, służący do rozmnażania.
