napisć o dysypline portowej jazdana nartach

Narciarstwo to sposób poruszania się na śniegu za pomocą nart, na których wierzchniej stronie umocowane są wiązania utrzymujące buty narciarza. Narciarstwo jest dziedziną sportu, turystyki i rekreacji. Jako dyscyplina sportu narciarstwo dzieli się na: klasyczne, alpejskie oraz akrobatyczne. Narciarstwo klasyczne obejmuje m.in. biegi płaskie, sztafety, skoki narciarskie (osiągające nawet do 200 m długości ze skoczni dochodzących do 90 m wysokości). Narciarstwo alpejskie to m.in. biegi zjazdowe i różnego rodzaju slalomy (specjalny, gigant, supergigant), w których narciarz musi manewrować między ustawionymi na trasie zjazdu chorągiewkami. Narciarstwo akrobatyczne obejmuje jazdę po muldach, balet na nartach, skoki akrobatyczne i kombinację. Ostatnio coraz większą popularnością cieszą się zjazdy na deskach snowboardowych (pojedyncza, szeroka narta) - ten styl jazdy przypomina bardziej surfing. Narciarstwo było znane już 3000 lat p.n.e., jednak jako dyscyplina sportowa zaistniało około 1896, kiedy to producenci nart wprowadzili wiele zmian konstrukcyjnych umożliwiających większą manewrowość itd. Pierwszy Puchar Alpejski odbył się w 1967 roku. Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS, założona w 1924 roku) skupia wiele narodowych federacji narciarskich. Narciarstwo wodne jest sportem wodnym, w którym używa się 2 lub 1 narty (szerszej od używanej do jazdy na śniegu), służącej do jazdy po wodzie. Osoba wyposażona w narty wodne połączona jest za pomocą liny (długości 23 metrów) z motorówką ciągnącą ją za sobą. W czasie zawodów, w tej dyscyplinie, współzawodniczy się w konkurencjach slalomowych, skokach i pokazach zręcznościowych (jeździe figurowej). Pionierem narciarstwa wodnego był amerykanin R. Samuelson, który stworzył główne podwaliny rozwoju tej dyscypliny w obecnej formie. W 1946 roku powołano do życia Międzynarodową Federację Narciarstwa Wodnego (Federation Internationale de Ski Nautique). Pierwsze mistrzostwa świata odbyły się w 1949 roku.